Τζούλια Αλεξανδράτου

Η Τζούλια Αλεξανδράτου (γεννήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 1985) είναι μοντέλο και τραγουδίστρια. Ο πατέρας της είναι από την Κεφαλλονιά και εργάζεται ως μηχανικός (επιστήμονας). Η μητέρα της είναι από την Αγγλία και εργαζόταν ως μοντέλο. Η αδελφή της, η Άρτεμις Αλεξανδράτου, είναι τραγουδίστρια και έχει συμμετάσχει σε γνωστό τηλεοπτικό reality show.
To 2002, σε ηλικία μόλις 16 ετών κέρδισε τον τίτλο Miss Young στα καλλιστεία του ANT1. Εξελέγη αναπληρωματική Σταρ Ελλάς το 2006, ενώ τα στοιχήματα την έβγαζαν πρώτη λίγο πριν το διαγωνισμό, χάνοντας τον τίτλο από την Ολυμπία Χοψονίδου. Τον ίδιο χρόνο εμφανίστηκε στη μουσική εκπομπή "Megalicious chart live" του Θέμη Γεωργαντά στο MEGA ως συμπαρουσιάστρια, ενώ παράλληλα συμμετείχε στο τραγούδι του Ανδρέα Κωνσταντινίδη, "Μόνο Για Σένα" και σαν τραγουδίστρια, αλλά και στο βίντεο κλιπ. Το 2007 ηχογράφησε άλλα δύο τραγούδια, το "Βασίλισσα Της Πίστας" και το "Στόχος Είναι Τα Λεφτά" για τις ανάγκες της ταινίας του Νίκου Περάκη "Ψυχραιμία" στην οποία και συμμετείχε πλάι σε ηθοποιούς όπως ο Γιώργος Κιμούλης, ο Γιάννης Τσιμιτσέλης και η Βάσω Καβαλιεράτου, μεταξύ άλλων.

Πέρσι είχες φωτογραφηθεί στο «Nitro» ως νύφη. Δεν θα παντρευτείς τελικά;

Φωτογραφήθηκα ως νύφη στο παρελθόν για τις ανάγκες ενός σεναρίου φωτογράφησης κι όχι για να προαναγγείλω έναν επερχόμενο γάμο. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα ακολουθούσα αυστηρά το εθιμοτυπικό της παραδοσιακής ελληνικής οικογένειας. Ποτέ δηλαδή να μη δει ο γαμπρός τη νύφη με το νυφικό της πριν από το γάμο. Ούτε σε φωτογραφία. Αν και ο γάμος λοιπόν ανήκει στα σχέδιά μου, δεν μπορώ να προεξοφλήσω το πότε θα γίνει, αφού αυτή τη στιγμή που μιλάμε είμαι εντελώς μόνη.

Τα πας καλά με τις γυναίκες; Γιατί φαίνεται ότι έχεις περισσότερους φίλους άντρες.

Δεν έχω ούτε άντρες ούτε γυναίκες φίλους. Έχω περισσότερο gay φίλους, γιατί αυτοί με καταλαβαίνουν καλύτερα από όλους.

Σου την έχει πέσει ποτέ φίλος σου; Και πώς το χειρίστηκες;

Συνήθως δεν τολμούν να το κάνουν. Ξεχωρίζω πάντα τα επαγγελματικά από τα ερωτικά μου। Δεν έλειψαν όμως και τέτοιου είδους «προσεγγίσεις». Όταν συμβεί όμως, κάνω πως δεν καταλαβαίνω και το αντιμετωπίζω σαν πλάκα. Κάποιοι κακιώνουν. Πολύ πρόσφατα συνέβη με κάποιον πρώην συνεργάτη μου.

Με ποιον;

Λυπάμαι, αλλά δεν πρόκειται να εκθέσω κανέναν. Σέβομαι τη ζωή των άλλων ανθρώπων και πιστεύω ότι κάποτε θα καταλάβουν τα λάθη τους.

Σου ζητάνε συγγνώμη για τα λάθη τους όσοι σε πλήγωσαν;

Εγώ είμαι αυτή που πρέπει να ζητάω συγγνώμη, γιατί πληγώνω τους ανθρώπους άθελά μου. Δεν θέλω να ακούω συγγνώμη από κανένα




Η Τζούλια φωτογραφίζεται (ξανά) γυμνή και εξηγεί πώς βλέπει τη ζωή με το δικό της τρόπο... Κάτι θα ξέρει.

Πόσο συχνά ταξιδεύεις;

Όσο το απαιτούν οι περιστάσεις! Τουλάχιστον μία φορά την εβδομά­δα. Για τα μακρινά ταξίδια προτιμώ το αεροπλάνο, για τις μικρότερες αποστάσεις το τζιπ μου.

Τι περιέχει συνήθως η βαλίτσα σου;

Ολοκαίνουρια strings όλων των σχεδίων και χρωμά­των, παπούτσια, φτηνά μπλουζάκια και σορτς, για να τα πετάξω στην επιστροφή.

Πηγαίνεις στο κομμωτήριο πριν από κάθε ταξίδι;

Δεν ταξιδεύω ποτέ μου με ίσιωμα κομμωτηρίου στο φρεσκοαχνιστό πλατινέ μαλλί μου, γιατί θεωρώ αδι­ανόητο να βάλω σε τόσα έξοδα τη μανιακή αντίζηλό μου, η οποία αντιγράφει ακόμα και την αναπνοή μου!

Θα γινόσουν αεροσυνοδός;

Μόνο για να ρωτήσω επιβάτες της πρώτης θέσης: «Coffee, tee or me?» (Η Τζούλια έχει τρελά κέφια).

Ποια είναι τα σχέδιά σου για το φετι­νό χειμώνα;

Να τραγουδήσω σε μεγάλη πίστα, να κυ­κλοφορήσω ένα νέο CD με τραγούδια μου και να κάνω τηλεόραση. Εννοώ να παρουσιάσω μια καθημερινή τηλεοπτική εκπομπή.

Δεν σε αποθαρρύνει το γεγονός ότι στον ΑΝΤ1 η εκπομπή σου κόπηκε πριν καλά καλά ξεκινήσει;

Καθόλου! Νομίζω ότι είμαι ένα συμπαθητι­κό, φρέσκο κορίτσι και με την επιμονή που έχω θα πετύχω!

Ποια τηλεοπτική πόρτα χτυπάς;

Της ΕΡΤ και ενός άλλου μεγάλου ιδιωτικού καναλιού. Βέβαια χτυπάνε κάποιοι και τη δική μου πόρτα...

Θα έκανες οποιαδήποτε υποχώρηση για να κατακτήσεις την πολυπόθητη θέση της παρουσιάστριας;

Θα έκανα το παν για να πετύχω!

Θα έλεγες κι εσύ τον καιρό με σέξι πόζες και νάζι;

Θα έλεγα και τα άπαντα του Ελύτη και επ' ευκαιρίας σας αποκαλύπτω ότι γράφω το πρώτο μου βιβλίο...

Με τι θέμα;

Είναι το ιδανικό εγχειρίδιο για να πετύχουν οι γυναίκες τον τέλειο οργασμό. Απενοχο­ποιώ τις καταπιεσμένες γυναίκες από τα συ­μπλέγματα που τις βαραίνουν και τις οδηγώ στην υπέρτατη ηδονή! Και θα φωτογραφη­θώ όπως δεν με έχετε ξαναδεί...

Τι δεν θα έκανες ποτέ στη ζωή σου;

Έκτρωση...

Και τι άλλο;

Έναν φτωχό πλην τίμιο γάμο! Προτιμώ το γάμο με έναν κροίσο, ακόμα και αμ­φιβόλου ηθικής.

Σου εύχομαι να τον βρεις σύντομα.

Ευχαριστώ. Ένας κροίσος, άλλωστε, μου αξίζει...

Τζούλια Μόνη Στο Μπαλκόνι

Εδώ και τρία σχεδόν χρόνια, το όνομά της πρωταγωνιστεί στην επικαιρότητα - και όχι πάντα για καλό λόγο. Ακόμα και όσοι την επικρίνουν -και είναι πολλοί, είναι η αλήθεια- παραδέχονται ότι είναι μια πολύ ωραία γυναίκα. Το τελευταίο της "χτύπημα" είχε αφορμή μια ειρωνική δήλωση της Άντζελας Δημητρίου, η οποία είπε ουσιαστικά ότι δεν τη θεωρεί συνάδελφό της. Όταν όμως μετά ανέφεραν το όνομα της Άντζελας στη Τζούλια, εκείνη απάντησε ότι δεν ξέρει ποια είναι, γιατί δεν ήταν ποτέ καλή στα αρχαία!

Έχουν ακουστεί πολλά για τις εμφανίσεις σου στο Caramella. Πιστεύεις ότι η κριτική ήταν άδικη;

Εν μέρει ναι, λέω εν μέρει γιατί ό,τι βλέπουμε τους τελευταίους μήνες είναι από το opening, όπου συνήθως δεν είσαι ο καλύτερος σου εαυτός, - εκτός του ότι έχω γίνει καλύτερη και στο τραγούδι αλλά και στο χορό.

Είναι αλήθεια ότι οι σχέσεις σου με την αδερφή σου, Άρτεμις, δεν είναι όπως παλιά;

Η σχέση μου με την αδερφή μου είναι μια χαρά, απλά αποφεύγουμε να την προβάλουμε και να γίνεται αφορμή για τηλεοπτικά πλάνα και σχόλια.

Έχουμε να σε δούμε πολύ καιρό στο πλευρό του Μισέλ Πογοσιάν. Υπάρχει ακόμα αυτή η σχέση;

Ξέρεις ότι αποφεύγω να μιλάω για τα προσωπικά μου. Το έχω κάνει μόνο κάτω από πίεση και εσύ ακόμη δεν με έχεις πιέσει πολύ!

Πριν από λίγες μέρες έκανες ένα ταξίδι-αστραπή στο Λονδίνο. Ισχύει ότι θα συνεργαστείς με τον Μπόι Τζορτζ και πως σου έχει γίνει πρόταση να εκπροσωπήσεις την Αγγλία στη Eurovision;

Το ταξίδι στο Λονδίνο αφορά και δυο άλλους παραγωγούς πέρα από τον Μπόι Τζορτζ (ακόμη δεν τον έχω συναντήσει), αλλά και αφορμή για να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους φαν, εκείνους που μου ζητάνε από πέρσι να μπω στη διαδικασία της Eurovision. Πολύ ευγενικά, όμως, αρνήθηκα, για φέτος τουλάχιστον, γιατί δεν αισθάνομαι έτοιμη για κάτι τέτοιο ακόμη, αλλά να πω και την αλήθεια κι έτοιμη να ήμουν... Πού να τρέχω τώρα... ψιλοβαριέμαι!

Πώς ένιωσες, όταν ο Νίκος Καρβέλας απαγόρευσε την κυκλοφορία της διασκευής που έκανες για το τραγούδι Χονολουλού;

Δεν με απασχόλησε και πολύ αυτό το θέμα γιατί πρώτον τη διασκευή δεν την έκανα εγώ, και δεύτερον η διαμάχη ήταν μεταξύ του Καρβέλα και του Πανταζόπουλου.

Θεωρείς ότι είσαι περισσότερο τραγουδίστρια, μοντέλο ή TV persona;

Όλα μαζί. Είμαι η Τζούλια.

Πότε θα βγει στον αέρα το reality σου; Πώς αποφάσισες να το κάνεις;

Δεν ξέρω ακόμη. Γνωρίζω ότι οι παραγωγοί του σόου μιλάνε με το κανάλι για το πώς και το πότε. Μου το πρότειναν άνθρωποι που εμπιστεύομαι, έχω δει και τα αμερικάνικα και είπα "γιατί όχι;". Έτσι, είμαι εγώ, αν κάτι μου κάνει κλικ, δεν το πολυσκέφτομαι.

Πιστεύεις ότι ο κόσμος έχει καταλάβει ποια είναι η πραγματική Τζούλια; Νιώθεις παρεξηγημένη;

Εδώ δεν έχω καταλάβει εγώ ποια είναι η πραγματική Τζούλια, θα έχει καταλάβει ο κόσμος... Νιώθω λίγο παρεξηγημένη, αλλά δεν με πολυνοιάζει κιόλας.

Πριν από λίγες μέρες η Άντζελα Δημητρίου εκφράστηκε αρνητικά για σένα δημοσίως. Τι θα της απαντούσες;

Απάντησα ήδη!

Σημείωση blogger :

Όταν αντέγραψα αυτά τα κείμενα και τις φωτό της όμορφης Τζούλιας δεν είχε ακόμα ακουστεί τίποτε για το dvd που βγήκε μερικούς μήνες μετά. Ετσι εκτός απ όλα τα άλλα η Τζούλια είναι και μιά "πετυχημένη" πορνοστάρ ήταν κάτι που έλειπε... από την ελληνική επικράτεια.

Καλή συνέχεια...!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΟΥΛΙΚΑΚΟΥ- DIRECTOR'S CUT!

Τετάρτη, 5 Αύγουστος 2009

Μιλάω με τον Πουλικάκο κι εγώ, ο 35άρης, παίρνω δύναμη από τον λόγο ενός άλλου ανθρώπου 66 ετών. Τα χώνει άγρια στον Μίκη Θεοδωράκη που πριν από λίγες μέρες βγήκε με επιστολή του να επαινέσει τους Έλληνες αστυνομικούς, οι οποίοι κάνουν καλά τη δουλειά τους και δεν έχουν καμία σχέση με το παρακράτος αλλοτινών εποχών. Κοτζάμ Θεοδωράκης ξεχνάει τόσο εύκολα τον περασμένο ματωμένο Δεκέμβρη; Τόσο γρήγορα και αβασάνιστα; Να γιατί χρειαζόταν ένας Χατζιδάκις, λέει ο Μήτσος, για ένα καρότσι που είχε μπροστά του να κουβαλάει τ' αρχίδια του! Απορρίπτει τις προτάσεις μου για εμφανίσεις σε αθηναϊκούς τεχνοχώρους- εδώ έχω τις ενστάσεις μου, αλλά με πείθει όταν με την αξιαγάπητη τραχιά φωνή του μού δηλώνει ότι δε μπορεί να πάει να παίξει εκεί, όπου όνειρο του είναι να τους βάλει φιτίλια και βόμβες! Μου ζητάει συνάντηση με τη Λένα Πλάτωνος, τη μόνη που παρουσιάζει μουσικό ενδιαφέρον στην Ελλάδα! Του γνωστοποιώ πως κι εκείνη κάποτε όταν άκουσε μέσα σε ταξί το Μωρό μου από το Μεταφοραί- εκδρομαί ο Μήτσος είπε ακριβώς το ίδιο γι' αυτόν! Την ίδια στιγμή θεωρεί καλύτερο άλμπουμ των τελευταίων ετών, το Από δω και πάνω του Γιάννη Αγγελάκα με τους Επισκέπτες, αυτό, το διπλό, με τα ελληνοπρεπή που τα' χει φτιάξει και τα λέει ωραία μέσα ο Θεσσαλονικιός! Συμφωνεί να πάω να τον γράψω στην Ερατώ, μήπως και πάρει αναδρομικά χρήματα από το 1967 που εμφανίστηκε στη δισκογραφία ως ερμηνευτής! Μου το ζητάει για την ακρίβεια με τη λαχτάρα ενός ανθρώπου που κάτι καλό μπορεί να του συμβεί απ' το πουθενά, αλλά δε θα χαλάσει και τη ζαχαρένια του κιόλας για να τ' αποκτήσει ή έστω να το διεκδικήσει! Πόσο αληθινός ήταν, όταν στην προ μηνών συνέντευξη που του πήρα, μου είπε πως στα οργανωτικά και τη γραφειοκρατία είναι τόσο άσχετος όσο κι ένα μωρό παιδί! Τέλος, δυσανασχετεί με κάποιους που εκδίδουν cd με τα τραγούδια του, μα στα credits δε βάζουν καν το όνομα του, παραγράφοντας ουσιαστικά τα νόμιμα συνθετικά του δικαιώματα! Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη με τον Δημήτρη Πουλικάκο, η οποία δημοσιεύθηκε ολίγον...πετσοκομμένη λόγω χώρου στο δίφωνο και που προσωπικά τη βάζω μέσα στις τρεις- τέσσερις καλύτερες που θα κουβαλώ για πάντα στις δημοσιογραφικές αποσκευές μου!
του Αντώνη Μποσκοΐτη απο το blog του bosko-hippydippy.blogspot.com

Μπορεί για τους περισσότερους, η εμπλοκή σας με τα της τέχνης να ξεκινάει από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 με τους M.G.C., όμως εγώ θέλω να πάμε λίγα χρόνια πριν, τότε που σας βρίσκουμε στο περιβόητο καφενείο Βυζάντιο.
Όχι απλά πήγαινα, κάθε μέρα ήμουν εκεί. Παίζαμε μπιλιάρδο από το πρωί μέχρι να πάει δέκα η ώρα και να χωθούμε σε κάνα πρωινό σινεμά της Πανεπιστημίου και της Ομόνοιας, από Rex και Τιτάνια μέχρι Κοτοπούλη και Αλάσκα! Το Βυζάντιο ήταν κάτι μεταξύ ανοιχτού πανεπιστημίου και ουδετέρας ζώνης. Στο ένα τραπέζι καθόντουσαν μεγαλοεκδότες και στο διπλανό, έμποροι ναρκωτικών και υπόκοσμος. Συνυπήρχαν μια χαρά όλοι αυτοί μεταξύ τους! Εκεί έβλεπα συχνά και τον Μάνο Χατζιδάκι μαζί με τον Γιώργο Εμιρζά ή τον Κόκα, τον διευθυντή της εφημερίδας Ελευθερία. Ήταν κι οι δυο μεγαλόσωμοι και καπνίζανε ναργιλέ, με καπνό βέβαια, μη φανταστείτε τίποτα παραβατικά πράγματα! Νομίζω πως το Βυζάντιο ήταν ένας χώρος που έλειψε από τη στιγμή που έκλεισε.
Μιλήστε μου λίγο για το οικογενειακό σας background. Γιατρός δεν ήταν ο πατέρας σας;
Και οι δύο ήταν γιατροί. Ο πατέρας μου καρδιολόγος – παθολόγος και η μητέρα μου μικροβιολόγος.
Τους έχετε χάσει πολλά χρόνια;
Όχι, όχι πολλά χρόνια. Καμιά δεκαριά. Φύγανε πλήρεις ημερών.
Τους άρεσε που ο γιος τους βγήκε καλλιτέχνης;
Δε νομίζω ιδιαιτέρως. Ο πατέρας μου, ας πούμε, δε μου είπε ποτέ να του βάλω ν’ ακούσει κάτι δικό μου ή να πάμε να δούμε μια ταινία που έπαιζα. Μια φορά που τον πήγαμε μαζί με τη γυναίκα μου να δει τη Δονούσα της Αγγελικής Αντωνίου, βγαίνοντας μου είπε: πολύ καλή αυτή η σκηνοθέτις (γέλια)! Κοιτάξτε, ο πατέρας μου ήταν γιατρός με όλη τη σημασία της λέξεως. Ενώ έμενε στο Κολωνάκι και η αδερφή του, η θεία μου, ήταν σύζυγος του Παναγιώτη του Κανελλόπουλου, στα εβδομήντα πέντε του κατάφερε να αγοράσουνε ένα σπίτι με τη μάνα μου, να μπουν μέσα και να περάσουν τα τελευταία τους. Θα σας πω μόνο ότι το ΄60, όταν η μάνα μου είχε πάθει ένα ατύχημα και ήταν σε κώμα για οχτώ μήνες, εκείνος, ο number one καρδιολόγος, παραιτήθηκε από τη δουλειά του. Του έλεγες γιατρέ, τι σας οφείλω; κι απαντούσε ελάτε, αφήστε τα αυτά τώρα. Τέτοιος άνθρωπος ήτανε!
Νοσταλγείτε την παρουσία των γονιών σας;
Ε, ναι, βέβαια. Ερωτευμένοι, δε, ως το τέλος! Τρώγανε το μεσημέρι, της έπιανε το χέρι, κοιταζόντουσαν και της έλεγε: πουλάκι μου! Μπορεί να μην είχαμε καλές σχέσεις, να ονειρεύονταν άλλα για μένα κι εγώ να τους στενοχώρησα. Το 1968, θυμάμαι, με έπιασαν για «μαύρα». Άντε τώρα να έχεις τον γιο σου στη φυλακή την ίδια στιγμή που είσαι γιατρός στο Καρδιολογικό του Αγίου Παύλου, δηλαδή στο νοσοκομείο των φυλακών. Γάμησε τα! Για να σας δώσω να καταλάβετε, την ώρα που με βάζανε μέσα, ο αρχιφύλακας είδε το όνομα και κάνει: Πουλικάκος! Εδώ, του απαντώ! Τον Πουλικάκο το γιατρό τι τον έχεις; με ρώτησε! Ποιο γιατρό; κάνω εγώ…

Πότε φύγατε για Λονδίνο;
Το ΄64, μόλις απολύθηκα από φαντάρος. Έμενα περιοχή Notting Hill Gate, κοντά στο Portobello. Η πρώτη μου σύζυγος ήταν Αγγλίδα και πάνω – κάτω έμεινα εκεί εφτά – οχτώ χρόνια. Εννοώ, οχτώ μήνες το χρόνο στην Αγγλία κι άλλους τέσσερις στην Ελλάδα, τα καλοκαίρια συνήθως.
Εκεί πρωτοήρθατε σε επαφή με τη rock μουσική;
Εγώ rock' n' roll άκουγα από το ΄55, από τότε δηλαδή που έσκασε μύτη. Ήδη από την Ελλάδα, πριν φύγω έξω, ήξερα τους Beatles, τους Stones, τους Animals, όλα αυτά.
Υπήρχε μουσική ενημέρωση τότε στην Ελλάδα;
Όποιος ψάχνει, βρίσκει! Το θέμα είναι να ψάχνεις!
Το 1967, τι θυμάστε από τη συναυλία των Rolling Stones στην Αθήνα;
Στις 14 Απριλίου είχα έρθει εγώ από την Αγγλία, 17 έγινε η συναυλία και 21 το πραξικόπημα. Είχα πάει ως θεατής και νομίζω ότι παίξανε αρχικώς οι We Five και οι M.G.C., των οποίων δεν ήμουν ακόμη μέλος. Δεν πέταξε γαρίφαλα ο Mick Jagger στον κόσμο, όπως λέγεται, απλά ένας πιτσιρικάς πήγε να δώσει λουλούδι ή κάτι άλλο στον Jagger. Αμέσως τρέξανε καμιά πενηνταριά μπάτσοι κι έπεσαν πάνω του να τον φάνε! Νομίζω πως είχαν προηγηθεί κι ένα – δυο περιστατικά, όπου ο Jagger είχε χώσει χαστούκι σε κάποιον αξιωματικό εδώ και ο Keath Richard σ’ έναν άλλο μπάτσο στο αεροδρόμιο!
Με τον Εξαδάχτυλο ξεκινήσατε από τη Θεσσαλονίκη, δεν είναι έτσι; Τι υποδοχή είχε αυτό το γκρουπ;
Ναι, ξεκινήσαμε από ένα ανοιχτό μαγαζί της Θεσσαλονίκης και παίξαμε για είκοσι μέρες περίπου, οπότε καταλαβαίνετε δεν ήταν και η πιο επιτυχημένη πρώτη εμφάνιση συγκροτήματος. Μετά από μας, νομίζω, φωνάξανε τον Βλάσση Μπονάτσο κι εμείς αφού ψάξαμε λίγο από δω κι από κει με τον Αντώνη Τριανταφύλλου, με τ’ αυτοκίνητο, καταλήξαμε στη Σκιάθο.
Αληθεύει ότι υπήρξατε ο πρώτος που έφερε LSD το 1970 στην Ελλάδα;
Όχι το ΄70, το ΄67! Είχα φέρει οδικώς περίπου 250.000 δόσεις σε μορφή κρύσταλλου σ’ ένα πακετάκι, σαν από χαρτοπετσέτες. Κανείς δεν είχε καταλάβει τίποτα! Μου την είχε δώσει μάλιστα κι ήθελα να πάω να το ρίξω στη λίμνη του Μαραθώνα. Αλλά μετά σκέφτηκα, στρατός, όπλα έξω, άντε να σε πιάσουν οι παραισθήσεις και να μην καταλαβαίνεις τι σου συμβαίνει, μπορεί να γινόταν μακελειό! Αντ’ αυτού, σηκώθηκα κι έφυγα, πήγα στα Μάταλα, όπου έμεινα τέσσερις μήνες στις σπηλιές!
Είχαν πολύ κόσμο τότε τα Μάταλα, ξένους ε;
Πολύ κόσμο! Μόνο ξένους! Ήμουν ο μόνος Έλληνας ανάμεσα σε τετρακόσιους ξένους!
Κανονικός χίπης, δηλαδή.
Ε, όχι και χίπης!
Μα πως; Μάταλα, 1967, LSD, τι άλλο;
Όποιος βρισκόταν στα Μάταλα, δεν ήταν χίπης! Το θέμα είναι πως αισθανόσουν εκεί. Οι χίπις ήταν η διεθνής εμπορευματοποίηση του beatnik κινήματος.
Δηλαδή, ο Sky Saxon, ο Rocky Erikson, δεν ήταν χίπις;
Αυτούς να πάτε να ρωτήσετε! Δεν έχει κανένα νόημα να βάζουμε εμείς ταμπέλες στους άλλους. You can’t judge a book by looking at its cover! Bo Diddley, το παίζαμε κι εμείς κάποτε με τους M.G.C.!
Θα θέλατε να μου μιλήσετε για τη φυλάκιση σας τη δεκαετία του 1970;
Ας πούμε ότι ήταν η τρίτη θητεία μου (γέλια) μετά από την πρώτη που σας είπα, το ΄68, και μετά τον στρατό. Επρόκειτο για την υπόθεση με τη δεύτερη γυναίκα μου, τη Λίλη, με την οποία έχω και μια κόρη. Κάποια στιγμή είχαμε χωρίσει κι εκείνη είχε πάει Ολλανδία να παντρέψει κάτι φίλους της, έναν Έλληνα με μια Ολλανδέζα. Το βράδυ πέθανε στον ύπνο της από αναρρόφηση. Σα μωρό παιδί…
Από ναρκωτικά, να υποθέσω;
Όχι, όχι, καμία σχέση…
Και πως βρεθήκατε κατηγορούμενος;
Θεωρήθηκε ότι είχα δώσει εγώ εντολή να τη σκοτώσουν ως Ντο Βίτο Κορλεόνε, να πούμε. Μιλάμε για το 1975 – 76. Πάλι καλά που δεν ήταν χούντα δηλαδή γιατί οι γονείς της γυναίκας μου ήταν κάργα χουντικοί. Αυτοί τα κανόνισαν όλα!
Πόσο κάνατε στη φυλακή;
Έξι μήνες, προφυλάκιση. Για να σας δώσω να καταλάβετε, ο ανακριτής κατά σύμπτωση- και καλά- ήταν συγχωριανός της πρώην πεθεράς μου!
Θα είχατε φρικάρει τελείως, φαντάζομαι.
Όσο να’ ναι, δεν είναι μικρό πράγμα να σου’ ρχεται ένα χαρτί που σου λέει ότι είσαι ηθικός αυτουργός σε ανθρωποκτονία. Μιλάμε τώρα εγώ εδώ και η Λίλη στην Ολλανδία, ότι έδωσα τηλεφωνική εντολή να δολοφονηθεί με ένεση ηρωίνης και διάφορα άλλα…Πήγα εκεί και τα κανόνισα με την αστυνομία, καθώς είχα υπόνοιες ότι θέλανε να μπλέξουν και τον μπάρμπα μου τον Κανελλόπουλο. Σκεφτείτε ότι η ιστορία ξεκίνησε από τα πεθερικά μου έναν ολόκληρο χρόνο μετά το θάνατο της Λίλης και ξέροντας ότι είχα κάνει ξανά φυλακή για «μαύρα», μερικά χρόνια πριν. Ποτέ δεν έχω κρύψει τίποτα, ότι είμαι και ότι κάνω, είναι φως – φανάρι. Αφού λοιπόν δε μπόρεσαν στα αστικά δικαστήρια να μου πάρουν το παιδί, γι’ αυτό περισσότερο έστησαν όλη αυτή την κατάσταση.
Με την κόρη σας βλέπεστε, έχετε καλές σχέσεις;
Έχω να τη δω κάμποσο. Έχει παντρευτεί και ζει μόνιμα στην Αμερική. Έχει δυο παιδιά. Ναι, καλές σχέσεις έχουμε.

Πως αποφυλακιστήκατε;
Έξι μήνες έκανα προφυλακισμένος, όπως είπα. Έκανα μία, δύο, τρεις αιτήσεις αποφυλακίσεως, την τρίτη βγήκα. Για να καταλάβετε, ο Φάκος ο εισαγγελέας που είχε την υπόθεση, την απαλλακτική του πρόταση την εξέδωσε σε βιβλίο και τη μοίρασε σε όλους τους σημαντικούς νομικούς στην Ελλάδα!
Απίστευτο!
Πράγματι, πρωτοφανής υπόθεση! Γενικά, στην Ελλάδα είναι έτσι τα πράγματα που ο καθένας μπορεί να βρει δυο ώρες που είσαι κάπου μόνος σου, χωρίς να σε έχει δει κάποιος, χωρίς άλλοθι δηλαδή, και να πει ότι την τάδε ώρα βίασες ή σκότωσες κάποια! Άντε ν’ αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας! Δέκα χρόνια μου πήρε μέχρι να βγει το απαλλακτικό βούλευμα και μάλιστα όταν βγήκε, ο πεθερός μου έστειλε υβριστικά τηλεγραφήματα στις δικαστικές αρχές! Τριάμισι χρόνια μέσα!
Ο πεθερός σας;
Ε, ναι, αφού έβρισε τους δικαστές! Εν τω μεταξύ, μου είχαν πάρει λάθρα το παιδί και το είχαν πάει στην Αγγλία. Εγώ είχα προσπαθήσει να την προστατέψω την κόρη μου, δεν ήταν καλό για ένα παιδί τριών ετών ν’ ακούει τέτοια πράγματα. Αυτός όμως μετά απ’ αυτή την ιστορία δε μπόρεσε να ξανάρθει στην Ελλάδα.
Ζει εκεί τώρα;
Έχουν πεθάνει και οι δύο. Μόλις έφυγε η γιαγιά, τον πιάσανε οι συγγενείς εκεί πέρα: τι θες, εσύ, ογδόντα χρονών και κρατάς ένα κορίτσι δεκάξι ετών σε μια άγνωστη χώρα, που δεν ξέρεις ούτε τη γλώσσα; Διότι, η μικρή μου έλεγε ότι σηκωνόταν στις οχτώ το πρωί, ντυνόταν, καθόταν μπροστά στην τηλεόραση, έβγαινε έξω σε κάνα σούπερ – μάρκετ, ψώνιζε, αυτή ήταν η ζωή του όλη.
Ποια στάση κράτησε ο Τύπος της εποχής απέναντι σας;
Για μένα, η ιστορία υποκινήθηκε από την Απογευματινή, τον Οικογενειακό Θησαυρό και την Ελεύθερη Ώρα. Η Ελεύθερη Ώρα, ειδικά, που τα πρώτα δύο φύλλα της είχαν πρωτοσέλιδο αυτή την υπόθεση, ξέρω ότι βγήκε με λεφτά των πεθερικών μου! Ευκαιρία, επίσης, να την πούμε και σε πολιτικούς σαν τον Κανελλόπουλο. Δεξιός μεν, αλλά…
Με τον Κανελλόπουλο είχατε σχέσεις;
Σας είπα, ήταν άντρας της αδερφής του πατέρα μου. Ήταν φίλοι με τον πατέρα μου από την εφηβεία τους. Κάθε χρόνο κάναμε Ανάσταση όλοι μαζί στο σπίτι του Αναστάση Κανελλόπουλου, του αδερφού του! Ήταν πάντα εκεί ο Καραμανλής και η Αμαλίτσα, η οποία ήταν επίσης ανιψιά του Κανελλόπουλου. Δηλαδή, όσο ο Καραμανλής υπήρξε παντρεμένος με την Αμαλία, άλλο τόσο ήταν ξάδερφος μου (τρανταχτά γέλια).
Δε συνδεθήκατε ποτέ με την Αριστερά.
Γενικά δεν ανήκα και δεν ανήκω σε κανένα κόμμα. Δεν υπήρξα ποτέ πουθενά οργανωμένος!
Ούτε και στον αναρχικό χώρο;
Αναρχικός, το λέει κι από μόνη της η λέξη, κανονικά δεν ομαδοποιείται. Θα έλεγα ότι είμαι άναρχος!
Μόλις αποφυλακίζεστε, λοιπόν, πως μπαίνετε στο Τρίτο Πρόγραμμα;
Πήγα στον Χατζιδάκι, του είπα έτσι κι έτσι, καμιά εκπομπή στο ραδιόφωνο κλπ. Πάρε, μου λέει, κάνε ότι θέλεις! Με ήξερε σαν μουσικό και γνωριζόμασταν, παρ’ ότι δεν είχαμε ποτέ σχέσεις. Έτσι ξεκίνησα τότε τα Ταχυδράματα, τον Θείο Νώντα με blues- rock παιξίματα και εικοσάλεπτα πρωινά σήριαλ σαν το Έγκλημα στο Όριεντ Εξπρές! Πουαρό, θυμάμαι, είχα τον Θύμιο Καρακατσάνη!
Η δισκογραφία σας γιατί ήταν περιορισμένη; Θα μου πείτε, με τόσα που τραβήξατε!
Εντάξει, μωρέ, είναι δυνατόν να συνεννοηθείς με όλους αυτούς στις δισκογραφικές; Σήμερα είναι πιο εύκολα τα πράγματα, με έναν υπολογιστή, το cubase και με οδηγό ένα πλήκτρο ή μια κιθάρα, μπορείς κάτι να κάνεις! Τότε για να έμπαινες στούντιο, ήθελες εκατομμύρια!
Με τον Άσιμο είχατε νταλαβέρι; Δε σας ρωτάω για τον Σιδηρόπουλο, αφού κάνατε και δουλειές μαζί του.
Με τον Παύλο έχουμε ζήσει και μαζί. Τον Άσιμο τον ήξερα, γνωριζόμασταν, αλλά δε μπορώ να πω ότι είχαμε καμιά σχέση, θα τη χαρακτήριζα επιδερμική τη γνωριμία μας.
Ποιοι ήταν οι φίλοι σας από το χώρο της μουσικής;
Ο Παύλος, ο Βλάσης και ο Σταύρος ο Λογαρίδης. Δε λέω φίλοι, γιατί κι αυτή η λέξη, όπως όλες, έχει εκφυλιστεί στις μέρες μας. Για να πεις φίλος, πρέπει να εννοείς κάτι πολύ βαθύ.
Ο Σαββόπουλος;
Όχι, ούτε ήμουν, ούτε είμαι, ούτε θέλω να είμαι. Δε μπορώ εγώ να είμαι φίλος με τον Σαββόπουλο. Μπορώ με τον Λογαρίδη, όπως και είμαστε!
Η Λένα Πλάτωνος;
Μ’ αυτήν έχουμε γνωριστεί, έχω ακούσει τη μουσική της και τη θεωρώ ενδιαφέρουσα περίπτωση! Κάτι έχει η γυναίκα αυτή, δεν είναι τυχαία! Όπως και η Αρλέτα, την οποία ξέρω από πολύ παλιά, αφού την πρωτογνώρισα το ΄69.
Αν σας ρωτήσω τη γνώμη σας για τον Καζαντζίδη; Έχετε διασκευάσει το Υπάρχω του!
Τον Καζαντζίδη δεν ξέρω αν θα ήθελα να τον γνωρίσω. Δεν μου πήγαινε αυτό που έβγαζε σα χαρακτήρας τουλάχιστον. Δε με έλκυε ιδιαίτερα αυτό που έβλεπα. Ο δε Νικολόπουλος είχε έρθει τότε στον Σκορπιό, σε μια παράσταση που κάναμε με τον Σαββόπουλο, κι έλεγα το Υπάρχω. Τον θυμάμαι με την Τάνια Τσανακλίδου στην παρέα του, να κάθονται μπροστά, να το ακούν και να γελάνε. Δε νομίζω να του άρεσε του Καζαντζίδη όπως το έκανα το Υπάρχω κι ειδικά αν ζούσε κι έβλεπε στο παλιότερο premium cd του διφώνου τη δική μου κι όχι τη δική του εκδοχή, θα πάθαινε!
Μιλάτε σα να τον ξέρετε και καλά μάλιστα! Πως τα λέτε όλα αυτά;
Εντάξει, μπορεί ο άνθρωπος να ήταν μεγάλος τραγουδιστής και να σφράγισε το ελληνικό τραγούδι, αλλά δε νομίζω ότι ήταν σα χαρακτήρας κι απ’ τους καλύτερους.
Πως βλέπετε τη σκηνή των τραγουδοποιών σήμερα; Μάλαμας, Ιωαννίδης, αυτοί.
Δε μπορώ να σας πω, δεν τους «έχω» και δε νομίζω να με αφορά και πολύ το θέμα. Η κλαψομουνία με εκνευρίζει αφάνταστα! Αντίθετα, γουστάρω το σκυλέ, το real όμως, όχι το Romeo! Μου αρέσουν οι σκύλοι γιατί είναι ορίτζιναλ σε αντίθεση με τους έντεχνους που είναι δήθεν.
Και που κοιτάνε την κονόμα;
Κονόμα – ξεκονόμα, δήθεν είναι! Δεν είναι ούτε ατόφιοι, ούτε απευθύνονται σε real ανθρώπους. Στον πολιτισμό της Ελλάδας βλέπουμε την απόλυτη δηθενιά και τις μεγαλύτερες τάσεις αναρρίχησης.
Το πολιτικό τραγούδι της Μεταπολίτευσης έβλαψε το ελληνικό ροκ εκείνων των χρόνων;
Το έβλαψε είναι μεγάλη κουβέντα. Στην Ελλάδα μια ζωή ήμασταν και θα είμαστε μπουζουκόβιοι. Το ροκ υπήρξε μια μικρή παρένθεση μέσα σε όλο αυτό. Είπαμε, μέχρι σήμερα το τελευταίο πράγμα που ενδιαφέρει τις δισκογραφικές εταιρείες είναι η μουσική η ίδια. Πάλι καλά που δεν εμπεριέχεται η λέξη μουσική μεταξύ των δύο άλλων λέξεων, δισκογραφική και εταιρεία. Κάποτε έκανα παραγωγή σε ένα δίσκο της Αριάδνης – Ράντι Μακ Κίνον – Άντριου. Στο εξώφυλλο έγραψαν λάθος το όνομα της, δεν μπήκαν καν στον κόπο να δουν πως γράφεται το σκοτσέζικο πρόθεμα! Εδώ πας στην Πλάκα και βλέπεις Μούσες (Musses), που το γράφουν με «γιου» και δύο «ες». Μεσ’ στη μαλακία είναι οι τύποι! Για σκέψου και τη διαφήμιση Love in the Test Drive! Τι σημαίνει αυτό; Τίποτα! Άμα ρωτήσεις έναν Εγγλέζο, θα σε κοιτάει με ανοιχτό στόμα! Βαρβαρισμοί, greeklish της κακιάς υποστάθμης!
Πως περνάει μια μέρα του ο Δημήτρης Πουλικάκος;
Λίγο μουσική, λίγο σινεμά, τέτοια πράγματα. Αν θέλετε ένα χαρακτηρισμό για τον εαυτό μου, θα σας έλεγα περαστικός παρατηρητής.
Έχετε σκεφτεί ότι μετά το θάνατο σας, θα σας γράφουν ύμνους, θα σας κάνουν αφιερώματα;
(δυσανασχετεί) Αφήστε με τώρα μ’ αυτά…Ιδέα δεν έχω! Θα προτιμούσα να μ’ αφήσουν ήσυχο, καθώς εδώ ούτε να πεθάνει δε μπορεί κανείς! Δε βλέπετε τι γίνεται στις κηδείες διαφόρων; Αυτό που θα ήθελα είναι να μαζευτούν οι φίλοι με τα όργανα τους και να κάνουν πάρτι εκεί απάνω! Αν και θα προτιμούσα να με κάψουν παρά να με θάψουν. Αυτή είναι η επιθυμία μου!
Την έχετε μεταφέρει σε φίλους;
Την έχω πει σε κάποιους, αλλά ξέρω γω από τώρα τι θα κάνει ο καθένας; Εντάξει, λοιπόν, ας το αφήσω παραγγελιά στη διαθήκη μου (γέλια).
Τώρα σοβαρά, έχετε κάνει διαθήκη;
Όχι βέβαια, αλλά καλό είναι να κάνει κανείς. Σε θέματα γραφειοκρατικά είμαι τελείως άσχετος, σα μωρό παιδί. Πλήρης αταξία στη γραφειοκρατία και στα νομότυπα, γενικώς!
Κλείνοντας, πείτε μου λίγα λόγια για τη συμμετοχή σας, τόσο στην πρόσφατη συναυλία κατά της αστυνομικής βίας, όσο και σε άλλες εκδηλώσεις κοινωνικής διαμαρτυρίας.
Ήμουν εκεί, στήριξα τα παιδιά, γιατί σ’ αυτά ανήκει ο κόσμος και μπορούν να τρέξουν επίσης. Ενώ εγώ, 66 χρονών, πώς να τρέξω πια; Συμμετείχα και στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά του σωφρονιστικού συστήματος. Επειδή έχω κάνει μέσα, τρέφω ιδιαίτερη ευαισθησία για τους κρατούμενους που τους έχουν σαν τα ζώα. Είναι η μεγαλύτερη ντροπή για την κοινωνία μας το πώς φέρονται σε κρατούμενους και σε αρρώστους. Ντροπή και ξανά ντροπή, πώς να χαρακτηρίσεις αλλιώς την κατάσταση;

* οι φωτογραφίες του post είναι του Βασίλη Κώτσικα (http://www.gaoubiou-gazoza.blogspot.com/)

και απαγορεύουμε ή, σωστότερα, δεν επιθυμούμε την αναδημοσίευση τους, όπως και του κειμένου, από κανένα έντυπο, ηλεκτρονικό ή μη! (sorry)!

Διευθύνει ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΞΑΡΧΑΚΟΣ

Σταύρος Ξαρχάκος

Ο συμπαθής και ευρυματικός τραγουδοποιός Σταύρος Ξαρχάκος έχει φιάξει μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια των τελευταίων 50 χρόνων τραγουδισμένα από τις καλύτερες φωνές του ελληνικού τραγουδιού. Συνεργάστηκε με κορυφαίους στιχουργούς όπως ο Βαγγέλης Γκούφας, Νίκος Γκάτσος, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Κώστας Κινδύνης κ.α καθώς και σε ένα τραγούδι με την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου.

Παράλληλα έχει ηχογραφήσεις και πολλούς δίσκους με ορχηστρική μουσική που τις περισσότερες φορές έχουν δομή τραγουδιού έστω και άν εξυπηρετούν κινηματογραφικές ή θεατρικές χρήσεις. Οι ορχήστρες που παίζουν τα τραγούδια και τις μουσικές του είναι πάντα καλόηχες καλοφιαγμένες πρωτότυπες ζωντανές και μεγαλοπρεπείς με επνευσμένες ενορχηστρώσεις και, συνήθως, αποτελούνται από τους καλύτερους μουσικούς.

Παρόλα αυτά τα καλά το μουσικό αποτέλεσμα δεν δικαιολογεί μιά τόσο θεαματική και παθιασμένη «διεύθυνση» ορχήστρας σαν να επρόκειτο για έργα συμφωνικής, όπερες κλπ. Αλλά αυτό φαίνεται πως είναι το χούι του του αρέσει να διευθύνει! Εντάξει... κανείς δεν είναι τέλειος. Του αρέσει να διευθύνει ένα μπαγλαμά και μια φυσαρμόνικα... Αυτό βέβαια ίσως να το κληρονόμησε κι από τον άλλο «μαέστρο», τον Μίκη, που συνεδύασε την παρουσία του στις συναυλίες με μεγαλοπρεπείς θεαματικές κινήσεις κάτι μεταξύ τροχονόμου αεροπλοηγού.

Ομολογώ ότι χαζεύω ευχάριστα αυτό το θέαμα που ίσως νάναι κα μέρος του σόου μπίζινες.

Σε αυτές τις απόψεις μου πάντως φαίνεται πως υπάρχουν και συνοδοιπόροι