Διευθύνει ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΞΑΡΧΑΚΟΣ

Σταύρος Ξαρχάκος

Ο συμπαθής και ευρυματικός τραγουδοποιός Σταύρος Ξαρχάκος έχει φιάξει μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια των τελευταίων 50 χρόνων τραγουδισμένα από τις καλύτερες φωνές του ελληνικού τραγουδιού. Συνεργάστηκε με κορυφαίους στιχουργούς όπως ο Βαγγέλης Γκούφας, Νίκος Γκάτσος, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Κώστας Κινδύνης κ.α καθώς και σε ένα τραγούδι με την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου.

Παράλληλα έχει ηχογραφήσεις και πολλούς δίσκους με ορχηστρική μουσική που τις περισσότερες φορές έχουν δομή τραγουδιού έστω και άν εξυπηρετούν κινηματογραφικές ή θεατρικές χρήσεις. Οι ορχήστρες που παίζουν τα τραγούδια και τις μουσικές του είναι πάντα καλόηχες καλοφιαγμένες πρωτότυπες ζωντανές και μεγαλοπρεπείς με επνευσμένες ενορχηστρώσεις και, συνήθως, αποτελούνται από τους καλύτερους μουσικούς.

Παρόλα αυτά τα καλά το μουσικό αποτέλεσμα δεν δικαιολογεί μιά τόσο θεαματική και παθιασμένη «διεύθυνση» ορχήστρας σαν να επρόκειτο για έργα συμφωνικής, όπερες κλπ. Αλλά αυτό φαίνεται πως είναι το χούι του του αρέσει να διευθύνει! Εντάξει... κανείς δεν είναι τέλειος. Του αρέσει να διευθύνει ένα μπαγλαμά και μια φυσαρμόνικα... Αυτό βέβαια ίσως να το κληρονόμησε κι από τον άλλο «μαέστρο», τον Μίκη, που συνεδύασε την παρουσία του στις συναυλίες με μεγαλοπρεπείς θεαματικές κινήσεις κάτι μεταξύ τροχονόμου αεροπλοηγού.

Ομολογώ ότι χαζεύω ευχάριστα αυτό το θέαμα που ίσως νάναι κα μέρος του σόου μπίζινες.

Σε αυτές τις απόψεις μου πάντως φαίνεται πως υπάρχουν και συνοδοιπόροι

ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ

ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ

«Ο κόσμος είναι μέχρι το λαιμό μέσα στα σκατά»

15 Σεπτεμβρίου 2008, 17:27. Συνέντευξη στον Αργύρη Κωστόπουλο (H συνέντευξη δημοσιεύθηκε στο ένθετο περιοδικό ΟΛΑ – τεύχος 183)

Όταν στην αρχαία Ελλάδα ο Προκρούστης θεμελίωσε το σουρεαλισμό, οι κανίβαλοι της δυτικής σκέψης ζούσαν σε σπηλιές. Σήμερα η νεοελληνική καθημερινότητα συνδυάζει το «δάνειο εφ’ όρου ζωής» με το τηλε – τσιφτετέλι και έχεις ως «παν μέτρον άριστον» τη λογική του «απλώνω το χέρι μου μέχρι εκεί που δεν φτάνει». Ο Μάνος Ελευθερίου είναι το μόνο πρόσωπο που θα μπορούσε να ξεδιαλύνει μέσα στο κεφάλι μου το πώς συνέβη η συντέλεια του ελληνικού κόσμου και γιατί επιλέξαμε την αντιγραφή του δυτικού τρόπου ζωής, σε βαλκανικό σκληρό δίσκο. Με υποδέχτηκε σπίτι του ως πραγματικός Ξένιος Ζεύς. Πετάχτηκε μέχρι το ψιλικατζίδικο να αγοράσει νες καφέ και λίγο πριν την δεύτερη φραπεδιάρικη ρουφηξιά, τον ρώτησα για το πώς προσδιορίζει τη λέξη καθημερινό άγχος. « Ο Ελύτης αγχωνόταν για το πως θα πληρώσει τους λογαριασμούς. Ως διαδικασία του φαινόταν βουνό» μου απάντησε. Τελικά σ’ αυτή τη χώρα «όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν» σκέφτηκα και συνέχισα τη κουβέντα

• Αυτό δεν το περίμενα. Πάντα πριν από μια συνέντευξη κάνετε το σταυρό σας;

Όχι ποτέ, για πλάκα το έκανα. Οι αναρχικοί έχουν γράψει σ’ ένα τοίχο – το είδα πέρυσι – ότι πρέπει να επικαλούμεθα το Θεό, διότι μπορεί να υπάρχει και να την πατήσουμε. Βέβαια αυτό το είχε πει και η μάνα του Φλωράκη, όταν είχε πάει στη φυλακή να τον δει.

• Η μητέρα και ο πατέρας μου, μου είπαν για σας ότι είστε τα μισά τους νιάτα και η άλλη μισή ιστορία του ελληνικού τραγουδιού. Τον αποδέχεστε τον τίτλο;

Ε, όχι! Υπήρχαν σπουδαίοι άνθρωποι στα χρόνια τα δικά μου και στη λογοτεχνία και στο ελληνικό τραγούδι. Συνέβη πολλές φορές ορισμένοι άνθρωποι να έχουν ιδιαίτερη σχέση με τα δικά μου γραφτά. Αυτό είναι το καλύτερο δικό μου παράσημο. Το παράσημο του φοίνικος.

• Πριν ξεκινήσουμε την κουβέντα μας, μου είπατε ότι ενώ γράφετε τόσα χρόνια, ξαφνικά φέτος σας θυμήθηκαν όλοι.

Αυτό άρχισε πριν από 4 χρόνια, όταν κυκλοφόρησα «Τον καιρό των χρυσανθέμων». Είχε μια τεράστια εμπορική επιτυχία, με 75.000 αντίτυπα, τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο μυθιστορήματος και τότε άρχισε ένας καταιγισμός συνεντεύξεων. Δεν ξέρω. Όταν δίνεις μια συνέντευξη πρέπει να δίνεις ένα μέρος από τη ζωή σου, από την καρδιά σου. Όταν αυτό το πράγμα επαναληφθεί 50 φορές, σημαίνει ότι στο τέλος δεν σου μένει τίποτα, από σένα. Πέρα από αυτό χρειάζεσαι και μια καβάντζα να’ χεις, για τον εαυτό σου, να μείνει κάτι από τη ψυχή σου. Όταν λές όλα εκείνα που θέλεις και κυρίως εκείνα που θέλουν να ακούσουν οι άλλοι. Αυτός που σε διαβάζει απαιτεί από σένα να τους πεις σπουδαία πράγματα και πιθανότατα να τον βάλεις σε ένα δρόμο

• Από το τίτλο του βιβλίου σας «Η μελαγχολία της πατρίδας μετά τις ειδήσεις των 8» καταλαβαίνω ότι «σας παίρνει από κάτω», μόλις δείτε ειδήσεις. Ποιο είναι το πιο μελαγχολικό δελτίο;

Οι περισσότερες ειδήσεις είναι μελαγχολικές, έως τραγικές. Τα δυσώδη του δημόσιου βίου είναι τρομαχτικά. Ο κόσμος δεν εξανίσταται, κουνάει το κεφάλι του. Υπάρχουν θέματα φοβερά, εθνικά θέματα, όπως της Μακεδονίας ή της ακρίβειας, αλλά ο κόσμος συμμετέχει σε αυτά πολύ λίγο. Προσωπικά όμως ο καθένας κρύβει πολύ φαρμάκι μετά τις ειδήσεις. Λέει, ζω σε μια πατρίδα που μ’ έχει βάλει στην άκρη, εμένα που μ’ έχει ανάγκη, που’ μαι ένα γρανάζι απ’ όλο αυτό το σύστημα. Αν κοπεί ένα γρανάζι, μοιραία το σύστημα αλλάζει. Αυτοί που κρατάνε το εργοστάσιο, έχουν τον τρόπο να αντικαταστήσουν αμέσως το γρανάζι αλλά δεν παύει να έχει χαθεί ένα και μια ανθρώπινη ζωή. Αυτό είναι πολύ σημαντικό.

• Υπάρχει περίπτωση ποτέ μετά το τέλος ενός δελτίου ειδήσεων ο κόσμος να βγει στους δρόμους και να διαμαρτυρηθεί;

Δεν νομίζω, δεν γίνεται αυτό.

• Γιατί το αποκλείεται;

Γιατί είμαστε ένας λαός που συγχωρεί αμέσως.

• Βλέπετε κάθε μέρα ειδήσεις στην τηλεόραση;

Κάθε μέρα, όλα τα κανάλια. Εξαρτάται πάντα από τα πρόσωπα που μιλάνε στα παράθυρα. Ένας επιστήμονας, ένα σοβαρός δημοσιογράφος…

• Όπως;

Δεν λέμε ονόματα. Ξέρεις όμως ότι αν δεις για παράδειγμα το Φυτανίδη θα πει πέντε πράγματα της προκοπής.

• Άμα δεις το Χατζηνικολάου θα πει πέντε πράγματα της προκοπής;

Μακάρι. Αυτός είναι πολύ έξυπνος. Όταν μιλάει ο συνομιλητής του είναι σαν την γάτα μπροστά στο ψάρι.

• Οι συνομιλητές στα πάνελ λειτουργούν ως «μετρητές εξυπνάδας», έτσι ώστε ο παρουσιαστής να φαίνεται πάντα λίγο πιο έξυπνος;

Όχι, αυτό θα είναι λάθος. Είναι ο θάνατος του παρουσιαστή, του δημοσιογράφου. Συνήθως έχουν έξυπνους και σημαντικούς ανθρώπους. Σπάνια να κάνουν το δάσκαλο στους δασκάλους. Δεν μπορείς να μιλάς με ένα μαθηματικό και να τους βγεις από πάνω. Όταν γίνεται αυτό γελάει και το παρδαλό κατσίκι.

• Εννοώ για τα πάνελ που τα απαρτίζουν δημοσιογράφοι, συνάδελφοι του παρουσιαστή.

Εκεί τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Εκεί ξέρει ο άλλος τις δυνατότητες του κάθε δημοσιογράφου και εκεί πάνω ποντάρει τι θα του βγάλει.

• Δηλαδή τα συζητάνε από πριν πιστεύεται;

Υποπτεύομαι. Εκείνο που μου κάνει εντύπωση και φαίνεται είναι ότι έχουν ετοιμαστεί από πιο μπροστά να πουν τρεις, τέσσερις ατάκες, οι οποίες να είναι «μοτο», ώστε την κάθε ατάκα να την αποστηθίσει ο κόσμος και να έχει αντιστοιχία μόνο στα αρχαία ρητά, για παράδειγμα «σπεύδε βραδέως».

• Ποια είναι η αγαπημένη σας ώρα ως τηλεθεατής;

Κυρίως τη νύχτα, βλέπω έργα

• Και τι άλλο εκτός από ταινίες;

Ότι έχει σχέση με τα ζώα.

• Δηλαδή, ΣΚΑΪ;

Ναι. Μου αρέσει να βλέπω από πού κατάγομαι.

• Αυτό μήπως δείχνει τη δυσαρέσκεια σας με τους ανθρώπους;

Όχι, αλλά με ενδιαφέρει η ζωή των ζώων και των φυτών

• Βλέπω ότι σας αρέσει η τηλεόραση. Οι περισσότεροι την κακολογούν και λένε ότι έχει φτάσει στα όρια της κατάντιας.

Μοιραία, όταν έχεις κοριτσάκια που δεν ξέρουν τίποτα και τονίζουν λάθος.

• Είστε ικανοποιημένος από τον τρόπο που προβάλει τη μουσική και τα τραγούδια η τηλεόραση;

Κατ’ αρχήν δεν είναι υποχρεωμένοι να προβάλουν τη μουσική. Η μουσική είναι ένα από τα εκατό πράγματα του ελληνικού πολιτισμού. Ανάμεσα στις συνομιλίες τους πέφτει και κανένα τραγουδάκι. Δεν είναι και το καλύτερο. Κυκλοφορούν αριστουργηματικά τραγούδια και δεν τα προβάλουνε. Μοιραίο είναι να προβάλλεται ένας δεύτερης κατηγορίας τραγουδάκι.

• Γιατί συμβαίνει αυτό;

Ο κόσμος είναι μέχρι το λαιμό μέσα στα σκατά. Εάν ακούσει ένα τραγούδι καλό που κατά γενική ομολογία είναι και θλιβερό τραγούδι είναι σαν να του δίνεις μα γροθιά και να πέσει ολόκληρος μέσα στα σκατά. Όπότε του βάζεις κάτι πιο ανάλαφρο, τα ανάλαφρα τα λένε συνήθως οι δεύτεροι και λύνετε το πρόβλημα.

• Σας αρέσει που η μουσική και τα τραγούδια έχουν πλέον μεταλλαχθεί από τρόπο έκφρασης σε τρόπο «χαβαλέ»;

Τελευταία ανακάλυψα τα κλαμπ, τώρα στα 70 μου χρόνια, τα παλαιότερα χρόνια δεν πήγαινα. Ήθελα να δω με τι τραγούδια και με ποιο τρόπο, διασκεδάζουν τα νέα παιδιά. Δεν σου κρύβω ότι μου αρέσει.

• Οι στίχοι πλέον όμως δεν κρύβουν μηνύματα, δεν είναι αλληγορικοί. Μιλάνε για κινητά που δεν χτυπάνε, μου έστειλες το μήνυμα …

Τα μηνύματα των τραγουδιών ήταν ελάχιστα, μέχρι το 1960. Ποια ήταν τα μηνύματα που έστελναν τα τραγούδια; Μετά το 1960 άρχισαν ορισμένα πράγματα, να γίνονται

• Υπήρχαν ερωτικά μνήματα, ωραία φασκιωμένα, με ωραίες λέξεις, με στοίχους που έχουν διπλό νόημα. Τώρα είναι μόνο επιφανειακά. Στο σερβίρει κατευθείαν, αυτό ακούς αυτό είναι.

Ναι, πράγματι αυτό συμβαίνει και οι στιχουργοί είναι αναγκασμένοι να ακολουθούνε την αναζήτηση του «τίποτα». Βλέπεις ότι και οι ίδιοι βρίσκονται σε δύσκολη θέση. Αν κάνουν ένα τραγούδι με μήνυμα δεν θα γίνει δεκτό, είναι σίγουρο.

• Σας πειράζει που από την τηλεόραση προβάλλεται μόνο ο ανατολίτικος ήχος και το τσιφτετέλι; Πιστεύετε ότι η τηλεόραση έχει μπει στη φάση της «τσιφτετελοποίησης»;

Αυτό δεν γίνεται πάντα. Διανοείσαι όμως να έπαιζαν ηπειρώτικα τραγούδια ή μακεδονικά ή κρητικά;

• Σκέφτομαι ότι υπάρχει Pop, Rock, Electronica κουλτούρα που δεν προβάλλεται

Συμφωνώ. Βλέπεις το τσιφτετέλι έχει γίνει ο εθνικός μας χορός. Τον βουτήξαμε μια και καλή από τους Τούρκους. Εντάξει, τσιφτετέλι ανατολίτικο χόρευε και ο μέγας Αλέξανδρος, το ξέρεις αυτό;

• Πότε; Στα κέφια του;

Ο Ντινος Χριστιανόπουλος είχε γράψει μια ωραία μελέτη και παρέπεμπε σε κείμενο αρχαίο τι έκανε ο Μέγας Αλέξανδρος 15ετής, ων για να ευχαριστήσει κάποιο συνδαιτυμόνα του πατέρα του, σε ένα συμπόσιο. Εκεί χόρεψε τσιφτετέλι.

• Πως βλέπετε τους στιχουργούς της σημερινής εποχής. Φοίβος, Γεροθόδωρου…

Η Βίκυ είναι ωραία! Μου αρέσει και ο Μουκίδης, ο Ισαακ Σούσης, η Λίνα Δημοπούλου

• Τραγουδιστές;

Τις προάλλες πήγα σε μια πριβέ εμφάνιση της Πέγκυ Ζήνα, ήταν έξοχη. Η φωνή της είναι καταπληκτική, αλλά δεν είναι γι’ αυτά τα τραγούδια. Βλέπεις ότι η φωνή της, έρχεται σε αντίθεση με εκείνα που λέει. Η ίδια πια είναι ντάμα, έχε φτάσει στο ότι πρέπει να ντυθεί αλλιώς, να γίνει μια Μαρινέλλα. Δεν ξέρω τι θα κάνει, αυτό είναι δικό της πρόβλημα, είναι ωραία τραγουδίστρια.

• Την χρονιά που πέρασε τα αστέρια της Ανίτας Πάνια, με στοιχάρες του Καρβέλα μας ξεκόλλησαν λίγο από τη σοβαροφάνεια. Εσάς πως σας φάνηκε αυτό;

Αυτό είναι ευχάριστο. Αν και δεν τα είχα ακούσει όλα.

• Ποια είχατε ακούσει;

Το Βας Βας ο Παρασκευάς! Ο Καρβέλας έχει μεγάλα αποθέματα ταλέντου . Το κάνει για να επιζήσει, δεν το κάνει για να επιδείξει τις δυνατότητες του ως συνθέτης. Το κάνει για να έχει τον άρτων ημών τον επιούσιων. Στο άρτο τον επιούσιο κάνεις και ορισμένες παραχωρήσεις. Κανείς δεν μιλάει για τα αριστουργηματικά τραγούδια που είχε γράψει παλαιότερα, με στοίχους της Βαρβάρας Τσιμπούλη, που εκεί είναι καταπληκτικός. Αυτή ήταν η γαλάζια περίοδος του Καρβέλα και της Άννας Βίσση που είπε για ένα μεγάλο διάστημα της καριέρας της εκπληκτικά τραγούδια, σπουδαίων συνθετών και στιχουργών. Γι’ αυτά δεν μιλά κανένας και αυτό είναι το κακό. Το ότι ο Καρβέλας έγραψε όπερα είναι πολύ σημαντικό. Και μεγάλοι συνθέτες είχαν αποτυχίες στις όπερες τους. Δεν παίζονται όλες οι όπερες που έγραψε ο Βέρντι, ούτε του Ροσίνι.

• Στη διακαναλική κόντρα Καρβέλα – Λαζόπουλου όπου τα μπινελίκια και οι προσβολές έπεφταν βροχή, εσείς με ποιον ήσασταν;

Έλειπα εκείνο τον καιρό και δεν το παρακολούθησα. Άκουσα που το σχολιάζανε. Αυτοί οι άνθρωποι επειδή έχουν μια μεγάλη επιφάνεια, πρέπει να παίζουν το παιχνίδι τους μόνο όταν πρόκειται να κρίνουν τη τέχνη του αλλουνού.

• Ο Λάκης Λαζόπουλος κάνει «τέχνη» μέσω τηλεόρασης;

Αυτό που κάνει δεν είναι παράσταση του Άμλετ, μήτε του Οιδίποδα. Κάνει μια εκπομπή για να δίνει χαρά σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Χαρά βέβαια μπορεί να σου προσφέρει ο Άμλετ και ο Οιδίποδας, αλλά στην προκειμένη περίπτωση δεν κάνει παράσταση ούτε του Άμλετ ούτε του Οιδίποδα, είναι διασκεδαστής και αυτό το κάνει τέλεια. Δεν φτάνει σε ακρότητες, σε χυδαιότητα και δεν θα φτάσει εκεί, γιατί είναι πανέξυπνος, κάτι που δεν είμαι εγώ.

• Αυτό δεν περίμενα να το ακούσω, όπως και δεν περίμενα την φετινή σας συνεργασία έκπληξη με τον Ηλία Ψινάκη.

Του είχα δώσει 3 τραγούδια για να τα δώσει σε τραγουδιστές κα ξαφνικά ο Ηλίας είπε «το ένα τραγούδι θα το πω εγώ». Του λέω «πες το». Είπα να κάνουμε ένα happening, δικαιούμαι να κάνω ένα happening.

• Δεν σκεφτήκατε ότι θα ακουστούν σχόλια του στυλ: «Μα είναι δυνατόν ο άνθρωπος που έχει γράψει τα «παραπονεμένα λόγια» να γράφει τώρα: «έχω πρόβλημα υγείας»;

Μπορείς να σκεφτείς τους ίδιους στοίχους με ένα τραγουδιστή επαγγελματία, με άλλη ενορχήστρωση; Είναι τελείως διαφορετικό. Θα γίνει κάποια στιγμή και θα πάρει άλλη μορφή και άλλη διάσταση.

• Στο καινούργιο cd «Πάντα κάτι μένει» όπου υπογράφεται τους στοίχους και τραγουδούν ο Θηβαίος, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης κ.α, υπάρχουν στίχοι που κάνουν τηλεοπτική κριτική.

Οι στίχοι είναι αυτοβιογραφικοί. Υπάρχουν ένα δυο πολιτικά τραγούδια, δυο λαϊκά… Τα 10 από τα 13 τραγούδια τα έγραψα ειδικά για αυτή την έκδοση, τα 3 είχαν δοθεί ήδη και το σημαντικό είναι ότι αν ακούσεις όλο το cd έχεις την εντύπωση ότι το έγραψε ένας συνθέτης. Υπάρχει μια ενότητα ύφους και αυτό είναι σημαντικό. Ήμουν τυχερός και στη προκειμένη περίπτωση και σε παλιότερες συνεργασίες.

• «Στόλιζες τούλια την οθόνη… απόμέρες χαλασμένη… η τηλεόραση που μας καταδιώκει» κράτησα αυτούς τους στοίχους σας. Γιατί πιστεύεται ότι μας καταδιώκει;

Δεν μας καταδιώκει, μπορούμε να μην την ανοίγουμε. Εγώ την είδα σαν έπιπλο, στολισμένη νύφη, με τούλια. Η λέξη τούλι με κυνηγάει από τα παιδικά μου χρόνια, έπρεπε κάπου να την χρησιμοποιήσω, όπως πολλές λέξεις. Η λέξη χιόνι για παράδειγμα, με κυνηγάει και αυτή από τα παιδικά μου χρόνια και την έχω χρησιμοποιήσει κατά κόρον. Και τα δυο μου τελευταία μυθιστορήματα τελειώνουν σε χιονισμένο τοπίο. Μου αρέσει όχι ο θάνατος, το άσπρο, το τίποτα, η καμία λεπτομέρεια, να υπάρχουν τα πάντα ωραία σαν ζωγραφική ενός κόσμου που δεν υπάρχει. Αυτός ο κόσμος που σκεπάζει το χιόνι είναι ένας κόσμος απατηλός, τα βλέπεις όλα άσπρα και τα βλέπεις όλα ωραία. Όταν αρχίζει και λιώνει το χιόνι τότε φαίνεται και αυτό που κρύβεται. Είναι σαν αυτό που έλεγε ο Τολστόι: « Εάν ξύσεις προσεκτικά έναν άνθρωπο και βγάλεις από πάνω του, τη κρούστα από το χρυσάφι, θα φανεί το δέρμα του χοίρου»

• Πιστεύετε ότι μας περιβάλλουν ολοένα και περισσότερα επίχρυσα γουρούνια; Τα έχουμε και μέσα στο σπίτι μας;

Αν εννοείται από την τηλεόραση ναι. Έχουν δημόσιες θέσεις, πληρώνονται αδρότατα, τους πληρώνει ο ελληνικός λαός και δεν μας ταιριάζουν αυτοί οι άνθρωποι να είναι πάνω από το κεφάλι μας.

• Γιατί τους παρακολουθούμε και γιατί ακούμε την γνώμη τους;

Έχουν τη δυνατότητα και ελίσσονται, έχουν δύναμη, κερδίζουν πολλά χρήματα χωρίς να κάνουν τίποτα, έχουν προσβάσεις παντού, φαίνονται σημαντικοί, να δείχνουν ότι έχουν σπουδαία επιφάνεια ενώ ουσιαστικά είναι τίποτα και ακόμη να μπορούν να καταστρέφουν οτιδήποτε καλό γίνεται σ’ αυτό το τόπο, χωρίς να τους ενοχλεί κανένας και χωρίς να τους τιμωρεί κανείς.

• Από αυτούς που βλέπετε καθημερινά ποιους δεν εκτιμάτε;

Τους μισούς.

• Ποιους εκτιμάτε;

Τους επιστήμονες, τους μεγάλους καλλιτέχνες – μετρημένοι στα δάχτυλα και αποφεύγουν την τηλεόραση. Όταν π.χ σου μιλάει ο Κριαράς για την ελληνική γλώσσα τα πράγματα είναι πάρα πολύ σοβαρά. Βέβαια όταν τελειώσει η εκπομπή του μετά θα δεις ένα τσόλι, αλλά εντάξει τι να κάνουμε

ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ Γιά όλα φταίει ο ψηλός

Ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Μίκη στην Ελευθεροτυπία προχθές την Κυριακή στον Δημήτρη Γκιώνη

Λιγότερο γκρινιάρης και παραπονούμενος από παλιά σε μιά χορταστική κουβέντα...

Τα χρόνια περνάνε βέβαια ...

Η συζήτηση κλείνει έτσι:

- Μια ευχή για τον εαυτό σας;

«Καλό και ήσυχο τέλος».

- Και για τον τόπο;

«Καλή και ανήσυχη αρχή -για ένα νέο ξεκίνημα»

ΓΙΩΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Εγώ αγαπώ τη Λιάνα






Γλυκό και τρυφερό τραγουδάκι...
Από έναν παρεξηγημένο άνθρωπο της ελληνικής showbiz του περασμένου αιώνα...