Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Το πορνό παίρνει εκδίκηση

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - Επτά, Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Το πορνό παίρνει εκδίκηση

Η τεχνολογία έφερε το απαγορευμένο στον καναπέ του σπιτιού μας και το απενοχοποίησε
Του ΣΤΕΛΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΑΔΗ




Το σουξέ μιας πορνοταινίας αποκάλυψε την υποκρισία μιας καθωσπρέπει κοινωνίας. Αλλά και την καθυστέρησή της τόσο στην πρόοδο όσο και στην παρακμή. Γιατί η ελληνική κοινωνία δεν άργησε μόνο να εκσυγχρονίσει τα συστήματα υγείας, παιδείας κ.λπ., αλλά και να αναδείξει εθνικές πορνοστάρ, στα πρότυπα μιας Μπελαντόνα, Τέρα Πάτρικ ή Τζένα Τζέιμσον.

Πάντως, την υστάτη ώρα, έγινε κι αυτό! Η Τζούλια και η Ντούβλη αποθεώνονται σε εθνικά και τοπικά κανάλια, ενώ στον τομέα της προόδου φαίνεται ότι μείναμε στα μισά του δρόμου...

Η πορνογραφία ήταν περιθωριακή μέχρι που ιδιωτικά κανάλια και περιοδικά την έβαλαν στα σπίτια, με αισθησιακές φωτογραφίες μοντέλων, ταινίες σεξ, ροζ διαφημίσεις κ.λπ. Αλλαξαν πολλά από τότε που γίνονταν σκασιαρχεία για μια πρωινή προβολή στο «Ροζικλαίρ». Εκεί που αντάμωναν μαθητές, επαρχιώτες στην Ομόνοια και λούστροι που άφηναν τα κασελάκια τους στην είσοδο για να παρακολουθήσουν παράνομα τσόντες. Οχι κανονικές ταινίες με σεξ. Γουέστερν που ξαφνικά κοβόταν το πιστολίδι κι έμπαινε η «τσόντα» με ημίγυμνα ζευγάρια να ερωτοτροπούν, δημιουργώντας εκρήξεις διέγερσης ή αποδοκιμασίας όταν οι σκηνές παραήταν σεμνές ή το «ένθετο» διαρκούσε πολύ λίγο. Η ατμόσφαιρα είχε χαβαλέ, τα τσόφλια από πασατέμπο έπεφταν από τον εξώστη (μερικές φορές και φαγουρόσκονη!) και η μυρωδιά της ρέγκας κυριαρχούσε στην αίθουσα.

Η βιομηχανία εκτινάχθηκε

Η τεχνολογία άλλαξε το σκηνικό. «Η πορνογραφία είναι το πιο μεγάλο ταμπού», γράφει ο Μαρκ Πένιν στο βιβλίο του «Ιστορίες που εκπλήσσουν για τον τρόπο που ζούμε» (Penguin Books), αλλά η μεγάλη βιομηχανία πορνό που αναπτύχθηκε σε ΗΠΑ, Γερμανία, Αγγλία, Αυστραλία και τον υπόλοιπο κόσμο ανέτρεψε τα πάντα με τη συμβολή της τεχνολογίας. Οι ευυπόληπτοι πολίτες που αγόραζαν κλεφτά «Πλεϊμπόι», αποκτούσαν βίντεο και μπορούσαν απ' τον καναπέ τους, χωρίς να τους σχολιάζει κανείς, να βλέπουν πορνοταινίες. Η βιομηχανία εκτινάχθηκε. Χιλιάδες ταινίες (13,5 χιλιάδες το 2005!). Στην κοιλάδα του Σαν Φερνάντο (Καλιφόρνια) δεν χρειάζονταν μεγάλα στούντιο και μπάτζετ. Εφταναν 2,5 χιλιάδες δολάρια για μια φίρμα. Τα νέα κοινωνικά ήθη, να γίνεις διάσημος με οποιονδήποτε τρόπο και να κερδίζεις χρήματα χωρίς αναστολές, τράβηξαν χιλιάδες νεαρά άτομα στο επάγγελμα. Παρ' όλο που τα περισσότερα ξαναγύριζαν στα χωριά ή τα κολέγιά τους, γιατί η «δουλειά» ήταν πολύ σκληρότερη απ' ό,τι φαντάζονταν. Η «προσφορά» δεν έπαψε να είναι μεγάλη. Ταινίες για αίθουσες, βιντεοταινίες και καλωδιακή τηλεόραση δημιούργησαν μια βιομηχανία δισεκατομμυρίων δολαρίων, «ξαδέλφη» του διεθνούς τράφικιν που εγκλωβίζει εκατομμύρια νέους στα κολαστήρια της πορνείας και του σεξουαλικού τουρισμού από το Μπανγκόκ και το Νέο Δελχί ώς τη Νέα Υόρκη και την οδό Φυλής στο Δήμο Αθηναίων που ξεπέρασε και την παλιά Τρούμπα του Πειραιά. Ταινίες «καλλιτεχνικές», με υπόθεση (ευρωπαϊκής προέλευσης), «ρομαντικά πορνό» (ιαπωνικού τύπου) και ταινίες με αληθινή βία που φτάνει σε κατακρεούργηση των «ηθοποιών» (θυμάτων από παραγκουπόλεις), για να ικανοποιούνται οι αμφιλεγόμενες ανάγκες ενός αυξανόμενου φιλοθεάμονος κοινού. Σε γύρισμα, ο Στέφεν Χιλ σκότωσε με σπαθί Σαμουράι τον συμπρωταγωνιστή του Τομ Ντονγκ, στην Καλιφόρνια.

Η ραγδαία επέκταση του Διαδικτύου διευκόλυνε την είσοδο της πορνογραφίας στους χώρους εργασίας. Το 70% των ταινιών κατεβαίνει διαδικτυακά 9-5, δηλαδή εν ώρα εργασίας (Websense). Ακόμα και σε χώρες που απαγορεύουν την πορνογραφία (αραβικές, Κίνα, Κούβα, Ινδία κ.ά.), η εφαρμογή της φραγής στο Διαδίκτυο είναι δυσχερής. Η πορνογραφία συχνά καθορίζει την τεχνολογία. Η επιλογή του VHS αντί του ΒΕΤΑ από τη βιομηχανία πορνό έκρινε την τύχη του φορμά· το ίδιο με το DVD. Σήμερα, οι πορνοταινίες καλύπτουν ένα τεράστιο μέρος του κυβερνοχώρου. Μέσα από εκατομμύρια ιστοσελίδες διακινείται πορνογραφικό υλικό. Και οι παραγωγοί διαφημίζουν τα εμπορεύματά τους στο YouTube. Το τρέιλερ της ταινίας «Μπάτμαν ΧΧΧ: μία παρωδία πορνό» είχε 150 χιλιάδες χτυπήματα το πρώτο εικοσιτετράωρο («Hollywood Reporter», 12 Μαΐου 2010). Η επιτυχία της οδήγησε την Vivid Entertainment να αναγγείλει την ταινία «Νονός ΧΧΧ», αλλά και την «πορνοποίηση» των ηρώων της σύγχρονης αμερικανικής μυθολογίας. Ετσι, σύντομα οι φαν του είδους θα δουν σε πορνό εκδοχή Σούπερμαν, Ανθρωπο - Αράχνη, Χαλκ και Κάπτεν Αμέρικα! Στην οικονομία της αγοράς τίποτα δεν σώζεται. Ούτε καν οι παιδικοί μας ήρωες!

Τα παιδιά αποτελούν σημαντικό στόχο. Από 12 ετών, το ένα τρίτο των εφήβων βλέπει ταινίες πορνό. Ταυτόχρονα, εκατομμύρια φτωχοί είναι θύματα οργανωμένης παιδικής πορνείας, ενώ στις πλούσιες χώρες η παιδοφιλία διώκεται ποινικά, αλλά προστατεύεται από ισχυρούς μηχανισμούς. Ατιμώρητοι μένουν οι ιερείς της Καθολικής Εκκλησίας που αποπλάνησαν και βίασαν παιδιά σε ορφανοτροφεία και ενορίες σε Ιρλανδία, Γερμανία, Βραζιλία, Βέλγιο, Αυστρία, Μεξικό, ΗΠΑ κ.α., εκθέτοντας τον πάπα για συγκάλυψη των ενόχων («Τάιμ», 7 Ιουνίου 2010).

Στις ΗΠΑ, «άνθρωποι που εμφανίζονται ως οι πιο θυμωμένοι είναι οι ίδιοι καταναλωτές των προϊόντων που προκαλούν το θυμό τους», επισημαίνει ο καθηγητής του Χάρβαρντ Μπέντζαμιν Εντελμαν. Σύμφωνα με το περιοδικό «Νέος Επιστήμονας», οι πιο συντηρητικές πολιτείες των ΗΠΑ διακινούν περισσότερο πορνό. Οκτώ από τις δέκα πρώτες σε κατανάλωση πορνογραφικού υλικού πολιτείες ψήφισαν Μακ Κέιν στις πρόσφατες εκλογές. Οι κάτοικοι 27 πολιτειών που ψήφισαν νόμους κατά των ομοφυλοφίλων έχουν τα μεγαλύτερα ποσοστά χρηστών πορνό. Το ίδιο ισχύει για όσους δηλώνουν ότι υποστηρίζουν σθεναρά την οικογένεια και το γάμο ή ότι «το AIDS είναι τιμωρία του Θεού για την ανήθικη σεξουαλική συμπεριφορά των ανθρώπων». Με παρόμοιες απόψεις, ο ρεπουμπλικάνος βουλευτής Λάρι Κρεγκ καταψήφιζε κάθε ρύθμιση για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, προτού συλληφθεί σε τουαλέτα αεροδρομίου να επεξεργάζεται το μόριο ενός αστυνομικού. Οπως και ο γερουσιαστής Μαρκ Φόλεϊ που ψάρευε εραστές μέσω Διαδικτύου και ο βουλευτής Ντέιβιντ Βίτερ που συνδεόταν με κύκλωμα σωματεμπορίας.

Σύμφωνα με έρευνα χριστιανικού περιοδικού, το 53% των ανδρών που συμμετείχε σε χριστιανικό συνέδριο παραδέχτηκε ότι βλέπει πορνοταινίες. Πλην Κυριακής, επειδή πηγαίνουν στην εκκλησία... Στην έκθεση Exxxotica (Μαϊάμι), ένας πρώην παπάς με ιστοσελίδα (XXXChurch) μοίραζε την Καινή Διαθήκη με το σλόγκαν «Ο Ιησούς αγαπάει τους πορνοστάρ», προκειμένου να συνετίσει εκατομμύρια χριστιανούς που βλέπουν πορνό με τη μεσολάβηση μεγάλων εταιριών που τζιράρουν δισεκατομμύρια (Google, AOL, News Corporation-Μέρντοχ, General Motors κ.ά.), ενώ έσοδα από πορνοταινίες που προσφέρουν επί πληρωμή έχουν και οι διεθνείς αλυσίδες ξενοδοχείων («Μάριοτ», «Χίλτον» κ.λπ.).

Εξωραϊσμός της πορνογραφίας

Οι καταγγελίες των φεμινιστριών για την πορνογραφία, επειδή ενισχύει το οργανωμένο έγκλημα και ξεφτιλίζει τις ανθρώπινες υπάρξεις, δεν απέτρεψαν ούτε τον πολλαπλασιασμό των γυναικών που στρέφονται στην πορνογραφία. Οι σεξουαλικές περιπέτειες πλούσιων γυναικών, π.χ. Πάρις Χίλτον και Πάμελα Αντερσον, συνέβαλαν στον εξωραϊσμό της πορνογραφίας και την άμβλυνση του κοινωνικού στιγματισμού. Κατά τους μελετητές, στην αλλαγή συνέβαλε η ποπ κουλτούρα. Μαντόνα, Αγκιλέρα, Μπρίτνεϊ Σπίαρς, Λέιντι Γκάγκα κ.ά. παίζουν πολύ με σεξουαλικά υπονοούμενα και γυμνά που λίγα χρόνια πριν θεωρούνταν μαλακό πορνό.

Ομως, οι πρωταγωνιστές των ταινιών σεξ υφίστανται μειώσεις στις αμοιβές τους. Το Ιντερνετ διέδωσε την πορνογραφία κυρίως δωρεάν, μειώνοντας τα έσοδα των παραγωγών κατά 30%-50%. Η Αυστραλέζα Μόνικα Μέιχεμ, με 400 ταινίες, δήλωσε ότι απόφοιτες λυκείου παίζουν σε σκληρά πορνό με αμοιβή μόλις 300 δολαρίων! Αυτό αναγκάζει πεπειραμένες σταρ να ξεγυμνώνονται σε πάρτι και κλαμπ για να ενισχύσουν το εισόδημά τους («Μπρισμπέιν Τάιμς», 4 Μαρτίου 2010). Η πορνογραφία μεταδίδεται πλέον εύκολα, παράγεται ατομικά, ανεβαίνει στο Διαδίκτυο ή στέλνεται μέσω κινητών τηλεφώνων. Οι αμερικανοί στρατιώτες μοιράστηκαν χωρίς ενδοιασμούς με φίλους και συγγενείς σκηνές σεξουαλικής κακοποίησης φυλακισμένων στις φυλακές Αμπου Γκράιμπ. Οι κοινωνιολόγοι επισημαίνουν ότι η επικράτηση της πορνογραφίας συνιστά μια από τις μεγαλύτερες αλλαγές στην κουλτούρα των ΗΠΑ τα τελευταία τριάντα χρόνια. *

Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

Γιώργος Ρωμανός is back

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ

Επιστρέφει μετά από χρόνια πολλά....

Με τραγούδια που τον είχαμε γνωρίσει










Από τη ''Μυθολογία'' του Μάνου Χατζιδάκι σε στίχους Νίκου Γκάτσου. Πρώτη εκτέλεση Γιώργος Ρωμανός 1965. Ο Γιώργος Ρωμανός στις ''Γραμμές'' (Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010)



Μαζί με τον Σαββόπουλο

Από τη ''Μυθολογία'' του Μάνου Χατζιδάκι σε στίχους Νίκου Γκάτσου. Πρώτη εκτέλεση Γιώργος Ρωμανός 1965. Ο Γιώργος Ρωμανός σε πρώτη εμφάνιση μετά από 39 χρόνια, στο Τριανόν με τον Διονύση Σαββόπουλο (Τετάρτη 23 Δεκέμβρη 2009)










Και μαζί με τον Κώστα Λειβαδά και την Ερωφίλη





Στίχοι - μουσική: Κώστας Λειβαδάς. Ο Γιώργος Ρωμανός σε πρώτη εμφάνιση μετά από 39 χρόνια, στο ΖΟΟΜ, καλεσμένος του Κώστα Λειβαδά (Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2009)


Έκπληξη και χαρά συγχρόνως για τα χρόνια που περνούν....

και μια συνέντευξη στην Ελευθεροτυπία 

Γιώργος Ρωμανός

Καλύτερα να εξαφανιστείς, παρά να σέρνεσαι

 Καινούργια τραγούδια, άπειρες ιδέες: ο Γιώργος Ρωμανός είναι απολύτως παρών

 Τον ξαναβρήκαμε πέρυσι στις «Γραμμές» να διαδέχεται στη σκηνή τον Μανώλη Μητσιά και τον Λάκη Παππά, ερμηνεύοντας, με πολύτιμη ακρίβεια όπως πάντα, Χατζιδάκι: «Μυθολογία», «Καπετάν Μιχάλης», «Ορνιθες», «Κύκλος του CNS». Πρόσφατα τον εντοπίσαμε ως συμμέτοχο (ερμηνευτή σ' ένα τραγούδι και στιχουργό σ' ένα άλλο) στον καινούριο δίσκο «Κρατήσου απ' τη στάχτη» του Κώστα Λειβαδά. Επέστρεψε οριστικά ο Γιώργος Ρωμανός; «Μα, εδώ ήμουν», απαντά, γελώντας.
Η χατζιδακική «Μυθολογία» που ερμήνευσε στα 19 του, συνέβαλε καθοριστικά στον προσωπικό του μύθο, που αργότερα τον έχρισε «βασιλιά της ψυχεδέλειας» ή «παράδοξη δισκογραφική περίπτωση». Δεν είναι, όμως, καλύτερο να τα ξεκαθαρίσει ο ίδιος; 

- Μένετε στα Εξάρχεια;
«Εμεινα πιστός στο ξεκίνημά μου».
- Και ο μύθος σας είναι ροκ: μποέμ, ιδιόρρυθμος, ξαφνικά εξαφανίζεται...
«Ισως γιατί δεν πέρασα ποτέ στην άλλη όχθη, δεν συνεργάστηκα με όποιους δεν θα 'πρεπε, δεν εκμεταλλεύτηκα καταστάσεις και πίστευα πως, εάν πρόκειται να κάνω κάτι, ή θα γίνει καλά ή καθόλου. Δεν ξεπούλησα τίποτα».
- Κοιμηθήκατε και σε παγκάκια;
«Ποτέ. Απλώς κάποτε κοιμήθηκα μερικά βράδια στο πάτωμα ενός άδειου διαμερίσματος, πάνω στο πέτσινο σακάκι μου. Αλλά ας μην υπερβάλλουμε. Η ζωή μου ήταν καλή και στο μεγαλύτερο μέρος της, άνετη. Υστερα, όποιος μουσικός δεν θέλει να "ξεπουληθεί", θα περάσει και περιόδους που πραγματικά δεν θα 'χει τίποτα».
- Γιατί επικράτησε η εντύπωση ότι εξαφανιστήκατε;
«Ισως γιατί δεν παρουσίασα καινούργια μουσική. Αν ακολουθούσα ό,τι μου πρότειναν, θα τραγουδούσα απλώς ό,τι ήδη έχω πει».
- Κάποιοι μπορεί να θεωρούν ρετρό μια βραδιά με τον Ρωμανό σε Χατζιδάκι;
«Η δική μου περίπτωση διαφέρει, γιατί ποτέ δεν "ξόδεψα" αυτά τα τραγούδια. Θα μπορούσα να είμαι καθημερινά κάπου και να λέω τη "Μυθολογία" και τον "Καπετάν Μιχάλη". Μου έχει προταθεί άπειρες φορές και δεν πήγα. Πήγα πέρυσι στις "Γραμμές", τυχαία. Μου τηλεφώνησε ο Μητσιάς -που δεν τον γνώριζα προσωπικά- και ήταν ευγενέστατος. Πήγα, η ορχήστρα ήταν εξαιρετική, είπα τραγούδια που τ' αγαπώ πάρα πολύ, βρεθήκαμε για πρώτη φορά στη σκηνή με τον γλυκύτατο Λάκη Παπά κι όλα ήταν υπέροχα. Εγινε έτσι, απλά, χωρίς διαφήμιση. Κι όμως ήρθε τόσος κόσμος».
- Μετά τον Χατζιδάκι, το ροκ. Δεν επιχείρησε να σας κρατήσει στο μουσικό του ύφος;
«Ποτέ. Κατάλαβε απ' την πρώτη στιγμή που με ρώτησε "γιατί θέλεις να είσαι στη μουσική;" και του απάντησα "για να τραγουδάω τα τραγούδια μου"».
- Νέος, ωραίος κι επιτυχημένος. Αντίτιμο;
«Ευτυχώς είχα τη σωστή παιδεία και δεν πήραν τα μυαλά μου αέρα...» 



- Γιατί φύγατε για το Παρίσι το '72;
«Η ατμόσφαιρα ήταν αποπνιχτική. Με είχαν καλέσει στην ΕΡΤ για να μου πουν πως ό,τι αντιπροσωπεύω με τα μακριά μαλλιά και τα ρυθμικά τραγούδια, δεν ταιριάζει στην ελληνική νεολαία. Κι επειδή ήθελα και να ταξιδέψω, έφυγα».
- Στη Γαλλία, 14 χρόνια, τι κάνατε;
«Βρήκα έναν παραγωγό, πήγα σε μία εκδοτική εταιρεία, έκανα έναν προσωπικό δίσκο ("Dans le grenier") και διάφορα άλλα. Δούλεψα στη διαφήμιση για να ζήσω κι έκανα μουσική για ντοκιμαντέρ, σε σχολές μπαλέτου και θεάτρου...».
- Επιστρέψατε, όμως...
«Είχα την εντύπωση ότι γυρίζοντας θα μπορούσα να κάνω διάφορα άλλα».
- Διηγείστε, σαν να ήταν όλα απλά...
«Αγαπάω τρομερά τη ζωή και δεν αφήνω τον εαυτό μου να "πέσει" με τίποτα».
- Τώρα πώς ζείτε;
«Ας πούμε... σε μια πολύ παράξενη ισορροπία». * 




ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΙΣ...
***Δεν ξεκίνησα με τη «Μυθολογία» του Χατζιδάκι. Είχα ήδη βγάλει τις «Μπαλάντες» (Philips, 1965), με δικά μου τραγούδια. Και πιο πριν, το '63, είχαμε τραγουδήσει με τον Βασίλη Ριζιώτη το «Αστέρι του Βοριά» στους εισαγωγικούς τίτλους του «America-America» του Καζάν.
***Δεν είχα σχέση με τις μπουάτ. Κι όμως η «Lyra» με συμπεριέλαβε σ' έναν δίσκο με τίτλο «Οι φωνές των Μπουάτ». Τηλεφώνησα και ρώτησα τι δουλειά είχα εγώ στον δίσκο, αφού εκ πεποιθήσεως δεν τραγουδούσα ποτέ σε μπουάτ! Φοβόμουν ότι θα με φθείρει το να είμαι υποχρεωμένος να επαναλαμβάνω κάθε βράδυ τον εαυτό μου.
***Με κατέταξαν στο «Νέο Κύμα». Δεν είχα καμία σχέση ούτε μ' αυτό ούτε με τον Πατσιφά. Νέο Κύμα είναι ο Σπανός, ο Σαββόπουλος, η Αρλέτα, η Χωματά. Εκαναν υπέροχα πράγματα, αλλά εγώ έπαιζα με τελείως άλλο ήχο.
***Το «Ρολόι» (1968) είναι δικό μου τραγούδι και όχι του Βαγγέλη Παπαθανασίου. Αλλά σε μια διπλή συλλογή που κυκλοφόρησε πρόσφατα, από τη «Lyra», αποδίδονται μουσική και ενορχήστρωση σ' εκείνον, ενώ ο Βαγγέλης με τον οποίο ήμασταν πολύ φίλοι είχε έρθει για να παίξει χάμοντ.
***Μ' έχουν γκρουπάρει: «τρυφερός τραγουδιστής», «χατζιδακική φωνή», «Βασιλιάς της ψυχεδέλειας». Αλλά η κάθε περίοδος είχε τη σημασία της και ήταν ωραίο να είμαι διαφορετικός. Πίστευα ότι εάν μείνεις σε μια εποχή, μένεις για πάντα εκεί..
***Δεν εξαφανίστηκα. Εδώ ήμουν. Αλλά δεν μου πρότειναν σωστά πράγματα και δεν μου δινόταν η ευκαιρία να κάνω αυτά που πρέπει. Κι όσα μου πρότειναν, δεν θα θέλατε να τα κάνω. Είναι καλύτερα να λέτε «ο τύπος εξαφανίστηκε», παρά να με δείτε να σέρνομαι.
Μπορείτε να φανταστείτε τον Καζαντζίδη να λέει το «Λαμέντο»; 


 **Οι «Μπαλάντες» (1965, Philips, με παραγωγό τον Χατζιδάκι). «Μετά την ηχογράφηση για το "Αμέρικα-Αμέρικα", είπε ο Χατζιδάκις ότι έγραψε στα 17 του το "Ησουν βοριάς, ήσουν νοτιάς". Πετάχτηκα: "Κι εγώ γράφω από τα 13 μου". "Μπορούμε ν' ακούσουμε κάτι;" με ρωτάει. Πήρα την κιθάρα του Φάμπα κι έπαιξα 1-2 τραγούδια. Λίγο αργότερα, που τελείωσα το σχολείο, μου πρότεινε να ηχογραφήσω τις "Μπαλάντες"».
Η «Μυθολογία» (Columbia, 1966). «Ο Χατζιδάκις με άφησε ελεύθερο. Εχουν γράψει ότι στην ηχογράφηση είχα τρακ. Δεν ισχύει. Ηταν τόσο απλός και προσιτός ο Μάνος, που όλο αυτό ήρθε απολύτως φυσικά. Εχω διαβάσει όμως και κριτικούς που σχολίαζαν ότι αυτά τα τραγούδια έπρεπε να τα πει μια φωνή σαν του Καζαντζίδη ή του Μπιθικώτση. Τι εννοούν; Οτι ο Χατζιδάκις έκανε λάθος; Μπορείτε να φανταστείτε τον Καζαντζίδη να λέει το "Λαμέντο";»
Ποιο τραγούδι δεν μπήκε στη «Μυθολογία». «Το "Πέρα στο Θολό Ποτάμι". Το ηχογραφήσαμε, όμως, με τον Χατζιδάκι στο πιάνο. Μετά το άκουσα στον "Μεγάλο Ερωτικό" από τη Φλέρυ. Μαγικό...».
Ο «Καπετάν Μιχάλης» (Columbia, 1966). «Οταν μου πρότεινε ο Χατζιδάκις να πω τα τραγούδια για την παράσταση του Κατράκη, μόλις τελείωνα το βιβλίο του Καζαντζάκη. Στις ηχογραφήσεις ο Χατζιδάκις παίζει τσέμπαλο, κιθάρες ο δάσκαλος μου ο Μηλιαρέσης με τον Φάμπα και τον Ροδουσάκη. Δεν ξεπερνιούνται τέτοιες εμπειρίες. Θυμάμαι τον Κατράκη να με σφίγγει στην αγκαλιά του συγκινημένος κι αμίλητος». 


Τα «Δυο Μικρά Γαλάζια Αλογα» (1969). «Δεν ξέρω αν θεωρείται πρωτοποριακός δίσκος της ελληνικής ηλεκτρονικής σκηνής. Πρόσφατα είδα σ' ένα φανζίν κάποιο γκρουπ να περιγράφει μια φανταστική συνομιλία με τον Γιώργο Ρωμανό! Κάποιος άλλος έχει πάρει ένα θέμα από τα «Γαλάζια άλογα» και παίζει από πάνω γκαράζ. Μερικά απ' όσα έκανα, δεν πήγαν χαμένα..».
Το «Κράμα» (1988). «Δεν κυκλοφορεί. Από την εταιρεία αποφάσισαν ότι δεν πρέπει να ακουστεί, με το πρόσχημα ότι ήταν "δύσκολο"».
Το «Παραλήρημα» (1992) με τον Βλάση Μπονάτσο. «Είχα προτείνει μια σειρά τραγουδιών σε διάφορες εταιρείες. "Ναι", μου έλεγαν, "χρειάζεται ένα come-back"! Οταν κατάλαβα ότι δεν θα με άφηναν να τα πω, τα έδωσα στον Βλάση».
Κι ένας δίσκος... αδισκογράφητος. «Εχω πολλά καινούργια πράγματα, τραγούδια και ορχηστρικά. Με ενδιαφέρει επίσης να δημιουργηθεί μια ορχήστρα, και μαζί με νέους ανθρώπους να γυρίζουμε την Ελλάδα και να παίζουμε Χατζιδάκι, κάποια δικά μου κι άλλα χιλιάδες ωραία τραγούδια. Δεν με ενδιαφέρει η προσωπική προβολή. Τα καινούργια τραγούδια μου όμως πρέπει να υπάρξουν. Με καίει, γιατί έχω μεγαλώσει και ξέρω ότι αυτή μπορεί να είναι η τελευταία μου μεταμόρφωση».



Παρασκευή 4 Ιουνίου 2010

Ολα τα λεφτά στην πίστα...



Από το Επτά της Ελευθεροτυπίας, Κυριακή 30 Μαΐου 2010

Ολα τα λεφτά στην πίστα...


Μια βόλτα στις φωτισμένες πίστες με τις σκοτεινές συναλλαγές που συνδέουν χρόνια τώρα τους παράγοντες της μέρας με τον κόσμο της νύχτας







Η «Φαντασία» εκδικήθηκε συμπαρασύροντας στην κατεδάφισή της τον Τόλη Βοσκόπουλο, την υφυπουργό Αντζελα Γκερέκου και τη βιτρίνα του συστήματος, παρ' όλο που ο πρωθυπουργός παραβρέθηκε στην «τελετή» με τις μπουλντόζες για να ξορκίσει ο ίδιος τα πνεύματα. Ομως, δεν έπιασαν τα ξόρκια. Η πρώτη παραίτηση υπουργού, και δη από το υπουργείο Πολιτισμού, ακολούθησε εντός ολίγου.

Η «Φαντασία», στο Ελληνικό, απέναντι από το παλιό αεροδρόμιο, ήταν το «Μέγαρο» της διασκέδασης στις δεκαετίες του '70 και του '80. Κάθε τραγουδιστής που έκανε καριέρα ονειρευόταν ότι κάποια μέρα θα τραγουδήσει εκεί. Και κάθε μικροαστός που ανερχόταν οικονομικά φανταζόταν τον εαυτό του σε πρώτο τραπέζι στη «Φαντασία», το «Στορκ», τη «Νεράιδα» ή τα «Δειλινά». Γύρω απ' αυτό το «φαντασιακό» διαμορφώθηκε η νυχτερινή διασκέδαση. Για τους πολιτικούς, τα μαγαζιά της παραλίας αντιπροσώπευαν την ευημερία, είτε υπαρκτή είτε εικονική. Πρόσφεραν τα «θεάματα», ακόμα κι αν δεν υπήρχε αρκετός «άρτος» για όλους. Για την παραεξουσία ήταν μια σταθερή πηγή υψηλού μαύρου εισοδήματος. Εκτοτε, πολλοί ελεγκτές του μηχανισμού που έχουν κέντρα διασκέδασης στην «ενορία» τους πλέουν σε πελάγη ευτυχίας. Περνώντας τις ώρες αιχμής από τα μαγαζιά χτίζουν ορόφους και βάζουν τζακούζι στα εξοχικά τους.

Τη φοροαποφυγή δεν την εφηύραν ούτε οι ιδιοκτήτες των κέντρων διασκέδασης, ούτε οι τραγουδιστές. Τη διαμόρφωσαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις. Γιατί η φοροαποφυγή στη νύχτα ήταν φανερή και γνωστή. Τα μαγαζιά είναι δημόσιοι χώροι. Από αρχαιοτάτων χρόνων, εκατομμύρια πελάτες, μικρομεσαίοι (στα πίσω τραπέζια), πλούσιοι, υπουργοί και πρωθυπουργοί (στα μπροστινά), γνωρίζουν το καθεστώς λειτουργίας των μαγαζιών. Ούτε ο Αριστοτέλης Ωνάσης έπαιρνε θεωρημένες αποδείξεις από τη «Φαντασία», ούτε ο Αντρέας Παπανδρέου από το «Χάραμα». Ούτε οι αμέτρητοι βουλευτές και υπουργοί που γιορτάζουν γάμους και βαφτίσια των παιδιών τους, την ονομαστική τους εορτή και τις προεκλογικές τους συγκεντρώσεις ή τις εκλογικές νίκες στα κέντρα διασκέδασης, σε όλη την Ελλάδα.

Ακρόπολη και μπουζούκια

Εδώ και χρόνια, τα μαγαζιά συντηρούνται σε μεγάλο βαθμό από τους χορούς και τις συνεστιάσεις των κομμάτων και των συλλόγων, ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Οι πάντες πραγματοποιούν τις ετήσιες χοροεσπερίδες τους στα μαγαζιά. Και ο χορός των δικαστικών στη «Φαντασία» ή τα «Δειλινά» γινόταν. Και των εφοριακών. Οι περισσότερες πολεοδομικές αυθαιρεσίες στα μαγαζιά έγιναν για να μεγαλώσει η χωρητικότητά τους, με προεκτάσεις ή δεύτερες αίθουσες, για να προσελκύουν τους συλλόγους με τα πολλά μέλη (Τράπεζες, ΙΚΑ, υπουργεία, ΟΤΕ κ.λπ.). Οι νίκες στα ντέρμπι και οι κατακτήσεις κυπέλλων γιορτάζονται στα μαγαζιά. Ο Πανταζής (Πανιώνιος) και ο Ρέμος (Ηρακλής) δεν είναι οι μόνοι που επεκτάθηκαν στον επίσης αδιαφανή και ευνοημένο από τα κόμματα εξουσίας (με σκανδαλώδεις διαγραφές χρεών) επαγγελματικό αθλητισμό.

Ολα τα μεγάλα μαγαζιά έχουν ειδικευμένο προσωπικό που ασχολείται αποκλειστικά με τους χορούς, καλλιεργώντας γνωριμίες με κομματικούς παράγοντες, συνδικαλιστές και παράγοντες σωματείων πάσης φύσεως. Πολλοί φοιτητοπατέρες διακινούν χιλιάδες φοιτητές στα κέντρα διασκέδασης με το αζημίωτο. Ακόμα και σχολεία κατεβαίνουν στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη με πρόσχημα μια επίσκεψη στην Ακρόπολη ή το Βυζαντινό Μουσείο, αλλά με πραγματικό σκοπό μια βραδιά σε μεγάλη πίστα. Συνήθως, για την επιλογή του χώρου διασκέδασης μεσολαβεί αλισβερίσι μεταξύ μαθητών, ταξιδιωτικών γραφείων και μαγαζιών.

Ανέκαθεν οι μαγαζάτορες έπρεπε να τα έχουν καλά με την αστυνομία και το βαθύ κράτος. Τα μεγαλύτερα κοσμικά μαγαζιά τα είχαν άνθρωποι με πιστοποιημένη πολιτική ταυτότητα ή κομματική σχέση. Ενας δηλωμένος βασιλικός, ένας κουμπάρος ισχυρότατου πολιτικού της δεξιάς, ένας πρώην μπράβος και μία προστατευόμενη υπουργού της χούντας ήταν οι σημαντικότεροι επιχειρηματίες της νύχτας στη δεκαετία του '70. Και για να είναι αποτελεσματικός ο έλεγχος σε όλα τα μαγαζιά, η απαραίτητη άδεια λειτουργίας τους ήταν πάντα σε εκκρεμότητα, ώστε οι μαγαζάτορες να βρίσκονται σε μια διαρκή ομηρία και να είναι ευάλωτοι στους εκβιασμούς των αρχών, επ' ανταλλάγματι.

Στα νεότερα χρόνια, το καθεστώς προσαρμοζόταν στις αλλαγές. Οι παλιοί επιχειρηματίες δεν πειράχτηκαν, αλλά βοηθήθηκαν άλλοι που πρόσκεινταν στο ΠΑΣΟΚ ή σε στελέχη του ΠΑΣΟΚ, με παραχωρήσεις χώρων του Δημοσίου, διευκολύνσεις δανείων για «πολιτιστικά κέντρα» κ.λπ. Είτε με λάδωμα είτε με πολιτικά κονέ και διαμεσολαβήσεις δόθηκαν θέατρα, στάδια, παραλίες, πάρκα, ακόμα και τοποθεσίες προσκείμενες σε αρχαιολογικούς χώρους, για να γίνουν καφετέριες και κέντρα διασκέδασης. Λέγεται, μάλιστα, ότι και η κατεδάφιση του θαυμάσιου «Ορφέα», στην οδό Σταδίου, χωρητικότητας 1.700 ατόμων, έκρυβε και άλλες σκοπιμότητες πέρα από την αποτροπή δημιουργίας εναλλακτικής αίθουσας στη μονοκρατορία του Μεγάρου.

Μέσα σ' αυτή την ηθελημένη από τα κέντρα εξουσίας θολή κατάσταση, οι μαγαζάτορες ικανοποιούν τις ιδιοτελείς απαιτήσεις των πολιτικών και των υπαλλήλων της αστυνομίας, της εφορίας, της πολεοδομίας, του υγειονομικού και της πυροσβεστικής για να κρατάνε τα μαγαζιά τους ανοιχτά. Καθ' οδόν, στη διαδικασία αδειοδότησης (και λαδώματος) προστέθηκαν οι δήμοι. Και, από τη δεκαετία του '90, εδραιώθηκε πιο οργανωμένα η «προστασία» του «ιδιωτικού» τομέα. Δηλαδή, η φοροδιαφυγή και οι άλλες παραβάσεις (παράνομα κτίσματα, δολοφονικά ποτά-μπόμπες, έλλειψη πυρασφάλειας και εξόδων κινδύνου κ.ά.) γίνονται ανεκτές και ενθαρρύνονται σιωπηρά από μηχανισμούς του κράτους και της αυτοδιοίκησης, για να εισπράττουν μερίδιο όλοι οι εμπλεκόμενοι, όχι βέβαια για τα δημόσια ταμεία, αλλά για τις τσέπες τους. Ακόμα και συγγενείς και φίλοι υπουργών και δημάρχων προσλαμβάνονται σε μαγαζιά, με αργομισθίες. Και αστυνομικοί εν ενεργεία δουλεύουν σεκιούριτι σε μαγαζιά, αφού το κράτος αφήνει τον υπόκοσμο να αναπτύσσεται.

Πόρτα στον υπόκοσμο

Σκοπίμως, λοιπόν, δεν μπαίνει τάξη στη διασκέδαση, γιατί βολεύεται ένας ολόκληρος παρασιτικός ιστός που πλέχτηκε γύρω από τα μαγαζιά και τα απομυζά. Μπορεί αυτό να ακούγεται παράδοξο, αλλά οι επιχειρηματίες της νύχτας περπατούν σε τεντωμένο σχοινί. Οι μηχανισμοί ωθούν προς την αντίθετη από το νόμο κατεύθυνση. Η κρατική ασυδοσία δυσκολεύει τους επιχειρηματίες που δεν διαθέτουν ισχυρούς δεσμούς με τα παρακλάδια της εξουσίας και ανοίγει περισσότερο την πόρτα στο οργανωμένο έγκλημα.

Οι τραγουδιστές έγιναν ισχυρό εξάρτημα αυτού του καθεστώτος. Κατ' αρχήν άθελά τους, γιατί έτσι βρήκαν τους χώρους δουλειάς και δεν είχαν περιθώρια επιλογής. Από τα κέντρα της παραλίας αναδείχτηκαν η Αλεξίου, ο Μητροπάνος, η Μαρινέλλα, ο Νταλάρας, η Γαλάνη, ο Καλογιάννης και πολλοί άλλοι του λεγόμενου ποιοτικού τραγουδιού. Ακόμα κι ο Ξαρχάκος έκανε μουσικές βραδιές στην παραλία. Και ο Μάνος Χατζιδάκις είχε αναγκαστεί για φορολογικές επιπλοκές να καταφύγει στην Αμερική.

Στη συνέχεια, όμως, χάρη στην προνομιακή τους προβολή από τις εταιρείες δίσκων και τα ΜΜΕ, οι τραγουδιστές (όχι οι συνθέτες και οι μουσικοί) όλων των αποχρώσεων εξελίχτηκαν σε ρυθμιστικούς παράγοντες των οικονομικών της διασκέδασης. Οσο καλό μαγαζί κι αν έχει κανείς, χωρίς τους επίκαιρους τραγουδιστές δεν μπορεί να κάνει ικανοποιητικές εισπράξεις. Αυτό εντείνει τον ανταγωνισμό των μαγαζιών στη διεκδίκηση των τραγουδιστών με σουξέ, με συνέπεια τα «μεροκάματα» να εκτινάσσονται από χρονιά σε χρονιά στα ύψη συμπαρασύροντας προς τα πάνω, όχι πάντως αναλογικά, τα μεροκάματα και των μικρότερων ονομάτων. Λεφτά συνήθως μαύρα, αφού το σύστημα είναι έτσι δομημένο. Οσο δε αυξάνονται τα «μεροκάματα», αυξάνεται η ελαχίστη κονσομασιόν, αλλά και η φοροδιαφυγή. Οι επιχειρήσεις δεν δηλώνουν όλες τις εισπράξεις τους, αλλά δεν δηλώνουν ούτε όλα τα έξοδά τους, αφού οι τραγουδιστές συνήθως δίνουν «λειψά» παραστατικά για τα «μεροκάματά» τους που αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος του λειτουργικού κόστους των μαγαζιών. Δηλαδή, φαύλος κύκλος.

Αυτή η κατάσταση σταδιακά παγιώνεται, ενώ παράλληλα γίνονται σημαντικές επενδύσεις σε κτίρια και εξοπλισμούς και αυξάνονται οι απασχολούμενοι. Δεκάδες χιλιάδες σερβιτόροι, λαντζέρηδες, μάγειροι, λογιστές, παρκαδόροι, ηχολήπτες, τεχνικοί και προμηθευτές μουσικών οργάνων, ποτών, τροφίμων, επίπλων κ.λπ. ζουν από τον κλάδο διασκέδασης, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την τουριστική βιομηχανία. Ενας πολύ σημαντικός κλάδος που αντιμετωπίστηκε με ιδιοτέλεια και προχειρότητα από τους παράγοντες του κράτους, με συνέπεια να εκσυγχρονιστεί άναρχα, να αναπτυχθεί πάνω σε πήλινα πόδια και σε κάποιο βαθμό να γίνει εστία ξεπλύματος μαύρου χρήματος και άλλων παράνομων δραστηριοτήτων.

Ο βαθμός αναξιοπιστίας των κυβερνήσεων φάνηκε και από άλλα «μέτρα» της τελευταίας δεκαετίας. Το εισιτήριο εισόδου εφαρμόστηκε πλημμελώς εξυπηρετώντας μόνο τους ελεγκτές του υπουργείου Οικονομικών. Ο διαχωρισμός των μαγαζιών σε καπνίζοντες και μη δεν εφαρμόστηκε ποτέ, με αποτέλεσμα να υποστούν ζημιά οι πιο νομοταγείς, που έκαναν πολυδάπανες μετατροπές στα μαγαζιά τους. Απ' όπου και να την πιάσεις, η εξουσία βρομάει.

Σφακιανάκης, Βίσση, Τερζής και πολλές άλλες φίρμες ελέγχθηκαν για τη φορολογική τους συμπεριφορά. Αλλά η δομή του επαγγελματικού τους χώρου δεν άλλαξε. Η απροθυμία του κράτους να εφαρμόσει μία συστηματική πολιτική όχι εξόντωσης, αλλά εξυγίανσης του κλάδου της διασκέδασης, την οποία σίγουρα θα επιθυμούσαν αρκετοί σοβαροί επιχειρηματίες και κυρίως οι εργαζόμενοι, καθιστά τις επιλεκτικές διώξεις ύποπτες. Αναμφίβολα, οι μεγαλοτραγουδιστές, καλοί και κακοί, ευνοήθηκαν οικονομικά από το σύστημα, αλλά όχι μόνο με τις υπέρογκες αδήλωτες αμοιβές. Για παράδειγμα, πάμπολλες συναυλίες μοιράζονταν από υπουργεία και δήμους μέσα από κυκλώματα γνωριμιών και αλληλοεξυπηρετήσεων. Γνωστοί τραγουδιστές φιγουράρουν ακόμα και σε προεκλογικά φυλλάδια υποψηφίων βουλευτών ή εμφανίζονται στις προεκλογικές συγκεντρώσεις τους.

Ελεγχος «για τα μάτια»

Συμπερασματικά, οι έλεγχοι δεν γίνονται για να διορθωθούν τα κακώς κείμενα του συστήματος, αλλά, αντιθέτως, για να διαιωνιστούν. Απλώς, κάποιοι χρησιμοποιούνται κάθε φορά σαν εξιλαστήρια παραδείγματα, είτε γιατί αρνήθηκαν πολύ χοντρούς εκβιασμούς, είτε για να δοθεί η εντύπωση στους φορολογούμενους ότι το κράτος αγρυπνά και οι πολιτικοί κάνουν καλά τη δουλειά τους, είτε για να πληγούν κάποιοι αντίπαλοι, πολιτικοί ή επιχειρηματίες. Σε ένα κράτος που κάθε κυβερνητικός παράγοντας κάνει αμέτρητα ρουσφέτια, ο τότε σύμβουλος του πρωθυπουργού Γ. Πανταγιάς εκδιώχτηκε ξαφνικά με την κατηγορία ότι μεσολάβησε για ευνοϊκή διευθέτηση του χρέους του Γ. Νταλάρα στην εφορία. Οι παροικούντες γνωρίζουν ότι ο Πανταγιάς, προβάλλοντας υπέρμετρα τον εαυτό του στον Πειραιά (με τη συμβολή και φίλων τραγουδιστών) εις βάρος άλλων υποψηφίων, ενεργοποίησε τα εσωκομματικά μαχαίρια που άστραψαν και βρόντηξαν. Και, σήμερα, ενώ ο κόσμος απαιτεί εφόδους της εφορίας στα «μεγάλα σαγόνια» της Siemens, των ομολόγων, του χρηματιστηρίου, του Βατοπεδίου, των Ολυμπιακών Αγώνων, των χαριστικών δανείων, των εξοπλιστικών προγραμμάτων κ.λπ., που ρούφηξαν τα δεκάδες δισ. που λείπουν από τα κρατικά ταμεία, ο μηχανισμός αποπροσανατολισμού ασκεί ασφυκτικό έλεγχο στα ψιλικά της Τζούλιας Αλεξανδράτου, γιατί αυτό «πουλάει»! Δηλαδή, ο έλεγχος των οικονομικών των ανθρώπων της σόουμπιζ γίνεται είτε από σπόντα είτε από τσόντα! *

Τρίτη 1 Ιουνίου 2010

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΛΗ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΛΗ



Αίμα στην αρένα θέλησε να προσφέρει ο τύπος, που για μεγάλη μας έκπληξη, υποστηρίζει τις επιλογές της κυβέρνησης σχεδόν σύσσωμος άσχετα από πολιτικές καταγωγές και παραδόσεις। Οι πραγματικές ¨οφειλές¨ δεν ξεχωρίζουν παρατάξεις, κι αυτό το ξέρουν οι διαπλεκόμενοι εκδοτοκαναλάρχες που χρωστάνε περισσότερα από τον Τόλη στο ΙΚΑ στην εφορία και στο δημόσιο, ενω παράλληλα είναι και προμηθευτές του Δημοσίου πολλοί από αυτούς। Πρόσωπα που δεν δικαιούνται, πιθανόν, για να ομιλούν, γιατί έχουν λερωμένη τη φωλιά τους, ξεσπούν με μανία στον ανυπεράσπιστο λαϊκό τραγουδιστή οφειλέτη της ευ-φορίας και του δημοσίου. Δεν είναι η πρωτη φορά που γίνεται αυτό ούτε και η τελευταία...


Η δικαιοσύνη δυσκολεύεται να δικαιώσει για την τεκμαρτή φορολόγιση του καλοπληρωμένου καλλιτέχνη με την μεγαλύτερης διάρκεια καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία και εδώ και τόσα χρόνια δεν βγάζει απόφαση.

Ο Τόλης τραγουδόντας «τα χειρότερα» τραγούδια από όλους με την αισθηματική και εκφραστκή του φωνή κατάφερε να γίνει αγαπητός και δημοφιλής χωρίς να το επιδιώκει ιδιαίτερα και χωρίς, όπως λένε, να έχει συναίσθηση της αξίας του και του χρήματος. Κι ίσως για αυτό έχασε και τον έλεγχο...

Τωρα καλείται να πληρώσει...

Ας μαζευτούν κάποιοι φίλοι του να οργανώσουν μιά παγκόσμια τουρνέ μπας και καταφέρει να τα πληρώσει, αλλιώς τα ακίνητά του θα παραμείνουν κατεσχεμένα «ανα χείρας»....


Τι απαντά ο Τόλης Βοσκόπουλος για τα χρέη στην εφορία

Με μία μακροσκελή ανακοίνωση απαντά ο Τόλης Βοσκόπουλος για την υπόθεση των ληξιπρόθεσμων οφειλών, ύψους 5,5 εκατ. ευρώ, προς την εφορία. Ο λαϊκός τραγουδιστής αναφέρει ότι η υπόθεση εκκρεμεί ακόμη στα δικαστήρια και ξεκίνησε πριν γνωρίσει τη νυν σύζυγό του και υφυπουργό Τουρισμού, Άντζελα Γκερέκου. Όπως υποστηρίζει, αποτελεί «παραφυάδα» της αντιδικίας με την πρώην σύζυγό του.

Πρόσθεσε ότι ουδέποτε ζήτησε τη διαγραφή του συνόλου του χρέους, καθώς και ότι δεν έχει στην κατοχή του ακίνητα πέρα από τα δύο που έχουν ήδη κατασχεθεί.

Η δήλωση του Τόλη Βοσκόπουλου:

Σημερινό δημοσίευμα που αναφέρεται σε δήθεν «φορολογική μου ασυλία», έχει εμένα ως εμφανή στόχο αλλά ουσιαστικώς άλλον πλήττει. Γι’ αυτό, εκτός από την ύποπτη για τη σκοπιμότητά της επισήμανση, ότι υποβάλλω δήλωση μαζί με τη σύζυγό μου την ιδιότητα της οποίας παραθέτει, στο δημοσίευμα περιέχονται ανακρίβειες κρίσιμης σημασίας.

Επισημαίνω χαρακτηριστικά:

• Η φορολογική υποχρέωση, η οποία εκκρεμεί ακόμη στα δικαστήρια, γεννήθηκε σε χρόνο κατά τον οποίο δεν γνώριζα καν τη σημερινή σύζυγό μου και δεν σχετίζεται ούτε κατ’ ελάχιστον με την ίδια. Άλλη ήταν τότε η συζυγική μου σχέση.

• Δεν εισέπραξα ο ίδιος, δεν καρπώθηκα και δεν απέκτησα ουσιαστικώς ποτέ, τα εισοδήματα στα οποία αντιστοιχεί ο φόρος που μου καταλογίστηκε. Η φορολογική αρχή που επιλήφθηκε εξαιτίας αντιδικίας και είναι γνωστή από τη δημοσιότητά της και τα αντίστοιχα δικαστήρια, προσδιορίζουν το πρόσωπο που απόλαυσε όσα ως «εισοδήματά μου» υπολογίστηκαν.

• Δεν ζήτησα ποτέ διαγραφή του χρέους. Ζήτησα τη διαγραφή των προσαυξήσεων που διπλασιάζουν την οφειλή και την άρση των βαρών, ώστε να πωληθούν τα ακίνητά μου και να εισπράξει η Εφορία το τίμημα, αντί του μικρότερου που ο πλειστηριασμός θα απέφερε.

• Δεν έχω τέσσερα αυτοκίνητα, όπως γράφεται αλλά μόνο ένα και μάλιστα μοντέλο του 1977, το οποίο έχει εγκαταλειφθεί και δεν κυκλοφορεί.

• Έχω μόνο τα κατεσχημένα από το δημόσιο ακίνητα. Κατέβαλα όσα μου ήταν δυνατό να καταβάλω, ενόψει του ότι όπως ευρέως είναι γνωστό, εδώ και πολλά χρόνια έχω παύσει να εργάζομαι.

• Επομένως, το δημοσίευμα που αναφέρεται σε γεγονότα που μόνο στο πρόσωπό μου αφορούν, ουσιαστικώς με αδικεί.

Τόλης Βοσκόπουλος

18.5.2010






Οι γυναίκες, τα χρέη και η διαμάχη Βοσκόπουλου με την Εφορία

Ρεπορτάζ: Ε. Χαρισόπουλος, Α. Καλογερόπουλος


Η περιπέτεια του Τόλη Βοσκόπουλου με την Εφορία ξεκίνησε το 1993, δύο χρόνια μετά την δισκογραφική επιτυχία με τίτλο «Να κάνουμε έναν έρωτα όλο τρέλα», που τον επανέφερε στη δισκογραφία και τις νυχτερινές πίστες. Τότε η Εφορία του επέβαλε το τεράστιο για την εποχή πρόστιμο των 71.851 ευρώ, επειδή δεν έκοβε τιμολόγια για τα νυχτοκάματα του. Παρ’ όλα αυτά δεν κατέβαλε το ποσό και τα χρόνια που ακολούθησαν, τα πρόστιμα έπεφταν βροχή και το χρέος διογκωνόταν λόγω και των προσαυξήσεων.

Το νυχτερινό κέντρο όπου εμφανιζόταν τότε ο Βοσκόπουλος ήταν κάθε βράδυ ασφυκτικά γεμάτο και ο δημοφιλής τραγουδιστής ήταν ευτυχισμένος ακόμα στο πλευρό της τότε συζύγου του Τζούλιας Παπαδημητρίου. Η τεράστια επιτυχία του συνεχίστηκε το 1994, οπότε εμφανίσθηκε στα νυχτερινά κέντρα «On the rocks» και «Amadeus» με νυχτοκάματα που ζαλίζουν. Ο φόρος που του καταλογίστηκε εκείνη τη χρονιά ήταν 108.922 ευρώ, όμως ο δημοφιλής τραγουδιστής αρνήθηκε να τον πληρώσει και προσέφυγε στα δικαστήρια. Το 1995 ήταν μια ταραγμένη χρονιά. Η προσωπική του ζωή παρέπαιε και τελικά το καλοκαίρι ο γάμος του με την Τζούλια Παπαδημητρίου διαλύθηκε με τρόπο επεισοδιακό.

Το ζευγάρι άρχισε να αλληλομηνύεται και να αλληκαρφώνεται στην Εφορία, αναφέροντας στις εκατέρωθεν μηνύσεις ποσά που ζαλίζουν, όπως για παράδειγμα έσοδα μόνο από γαρίφαλα 1,2 δισ. δραχμές. Το «κρυφτούλι» όμως με την Εφορία συνεχίσθηκε και το 1995 ο Βοσκόπουλος αρνήθηκε να πληρώσει φόρο εισοδήματος 49.367 ευρώ και του επιβλήθηκε νέο πρόστιμο ύψους 35.632 ευρώ. Το 1996 μια νέα γυναίκα μπήκε στη ζωή του Τόλη Βοσκόπουλου. Ήταν η όμορφη ηθοποιός τότε Άντζελα Γκερέκου και ο γάμος τους τον Αύγουστο χρονιάς ήταν το κοσμικό γεγονός της χρονιάς. Την ίδια χρονιά πάντως ο τραγουδιστής αρνήθηκε για μια ακόμη φορά να πληρώσει φόρο 19.755 ευρώ που είχε προκύψει και ένα νέο πρόστιμο ύψους 66.557 ευρώ ήρθε να προστεθεί, σε αυτά που δεν είχε ακόμα πληρώσει.

Το 1997 έχει προκύψει από τα εισοδήματα του φόρος 84.799 ευρώ, ποσό που για μια ακόμα φορά δεν πλήρωσε. Την ίδια χρονιά όμως το ζευγάρι επένδυσε σε δύο μεγάλες εκτάσεις στην Κέρκυρα. Το 1999 ο Τόλης Βοσκόπουλος έβαλε «μπλόκο» στην Εφορία, προσφεύγοντας στα δικαστήρια και ζητώντας αναστολή της πληρωμής των χρεών του. Το 2004 δέχθηκε την πρώτη του δικαστική ήττα και η Εφορία του ζήτησε συνολικό πόσο ύψους 5,5 εκατομμύριων ευρώ. Εκείνη τη Πρωτοχρονιά το ζευγάρι έδωσε μία απ’ τις σπάνιες συνεντεύξεις του στην τηλεόραση του ALPHA με θέμα τη γνωριμία τους και την κοινή τους ζωή. Αν και περί χρεών ουδείς λόγος έγινε, εκείνη τη χρονιά ο Τόλης Βοσκόπουλος άσκησε έφεση στις αποφάσεις των δικαστηρίων, η Εφορία όμως κίνησε τις διαδικασίες κατάσχεσης των ακινήτων που διαθέτει στο κέντρο της Αθήνας και στον Κορυδαλλό.

Σήμερα στο σπίτι που γεννήθηκε ο δημοφιλής τραγουδιστής στην οδό Έκτορος 32 στον Κορυδαλλό, μία κλειδωμένη γκαραζόπορτα κρύβει το εσωτερικό του, ενώ στην είσοδο δεν υπάρχει καν κουδούνι. Στα μέσα του 2009 ήρθε η οριστική δικαστική ήττα και ο Τόλης Βοσκόπουλος κατέφυγε στην αρμόδια επιτροπή του υπουργείου Οικονομικών ζητώντας διαγραφή των προσαυξήσεων, που ξεπερνούν τα 2 εκατομμύρια ευρώ, δηλώνοντας αδυναμία εξόφλησης του χρέους, όμως η αίτηση δεν έγινε δεκτή. Πολλά είναι τα αναπάντητα ερωτήματα σε αυτή την υπόθεση. Στο ερώτημα γιατί χρειάστηκε τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, για να εισπραχθούν τα χρέη, σύμφωνα με τον φοροτεχνικό Αντώνη Μουζάκη οι δικαστικές διαδικασίες τραβούν σε μάκρος χρόνου, φθάνοντας ακόμη και την 25ετία μέχρι να τελεσιδικήσει μια υπόθεση.

Και αν στο προηγούμενο ερώτημα η απάντηση είναι η κωλυσιεργία στην απονομή Δικαιοσύνης, στο ερώτημα γιατί δεν έγινε κατάσχεση των καταθέσεων και των πνευματικών δικαιωμάτων του κ. Βοσκόπουλου, απάντηση σύμφωνα με τον κ. Μουζάκη δεν υπάρχει. Στο ερώτημα αν δικαιολογούνται απ’ το εισόδημα της πρώην υφυπουργού οι αγορές ακινήτων που έγιναν κατά τη διάρκεια του κοινού τους βίου, η απάντηση σύμφωνα με τον κ. Μουζάκη είναι, ότι αυτό φαίνεται από το «πόθεν έσχες» της και αν καλύπτει το εισόδημά της τις αγορές, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Ερωτήματα προκύπτουν και για το ρόλο της αρμόδιας επιτροπής του υπουργείου Οικονομικών, που ενώ ήξερε για αυτό το μεγάλο χρέος, δεν ενημέρωσε απευθείας τον νέο υπουργό. Η απάντηση που δόθηκε στον ALPHA, είναι ότι κάτι τέτοιο δεν βρίσκεται στις αρμοδιότητες της.

Πηγή: ALPHA

Επιμέλεια: Π. Γραμμέλης




18.5.2010

Μεγάλα χρέη αλλά και ακίνητη περιουσία Βοσκόπουλου-Γκερέκου

Ρεπορτάζ: Γ. Κουρδής

Ο Τόλης Βοσκόπουλος μπορεί να χρωστάει στην Εφορία 5,5 εκατομμύρια ευρώ και να δηλώνει αδυναμία πληρωμής, ωστόσο μαζί με την σύζυγό του Άντζελα Γκερέκου διαθέτει μεγάλη ακίνητη περιουσία. Από τα 17 συνολικά ακίνητα που δηλώνει στην ιδιοκτησία του το ζευγάρι, τα έξι βρίσκονται στην Κέρκυρα. Μεταξύ αυτών, ένα διαμέρισμα (φωτό) στην περιοχή Λιστόν, μία απ’ τις πιο γνωστές και ακριβές περιοχές του νησιού αντικειμενικής αξίας άνω των 350.000 ευρώ και εμπορικής αξίας που αγγίζει το 1 εκατομμύριο ευρώ.

Το 1996 και αφού η Άντζελα Γκερέκου παντρεύτηκε τον Τόλη Βοσκόπουλο, αποκτήθηκε στο όνομα της το ένα από τα έξι ακίνητα που διαθέτει στο «νησί των Φαιάκων», ένα διαμέρισμα 3ου ορόφου στην περιοχή Λιστόν εμβαδού 184 τ.μ. και αντικειμενικής αξίας που αγγίζει τα 2.000 ευρώ το τ.μ., ενώ σύμφωνα με μεσίτες η εμπορική του αξία μπορεί να αγγίξει και τα 5.000 ευρώ το τ.μ. Το ζευγάρι απέκτησε ακόμη το 2001 στο όνομα της κ. Γκερέκου μία έκταση 2,5 στρεμμάτων με κατοικία 192 τ.μ. στην παραθαλάσσια περιοχή Κοντόκαλι λίγο έξω από την πόλη της Κέρκυρας. Στην Κέρκυρα ακόμη το ζευγάρι απέκτησε το 1997 σύμφωνα με το «πόθεν έσχες» της κ. Γκερέκου δύο κτήματα 6 και 4 στρεμμάτων αντίστοιχα στην τοποθεσία «Κυρά Χρυσικού» και το 2003 δύο κτήματα έκτασης 7 και 2,5 στρεμμάτων αντίστοιχα στην θάση Κακόντραφος.

Πηγή: ALPHA

Επιμέλεια: Π. Γραμμέλης



Τόλης Βοσκόπουλος «Πρίγκιπας» με χρέη

Δημοσιεύτηκε: Κυριακή, 23 Μαΐου 2010 | ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΗΤΡΑΚΗ



Ο Τόλης Βοσκόπουλος υπήρξε λαϊκό είδωλο. Σε μια εποχή που η Ελλάδα είχε ανάγκη από κάποιου τύπου λάμψη και… χρυσόσκονη, το λαϊκό τραγούδι, ο εγχώριος κινηματογράφος και το θέατρο της πρόσφεραν λαμπερά πρόσωπα. Ανάμεσά τους ο Βοσκόπουλος που ξεχώρισε, αφού ως ηθοποιός και -κυρίως- ως τραγουδιστής γνώρισε πολλές επιτυχίες και ταυτόχρονα -όπως αρμόζει στους πραγματικούς σταρ- είχε μεγάλο σουξέ στο… ωραίο φύλο. Επί δεκαετίες βρισκόταν στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, πράγμα που αυτονόητα σημαίνει ότι από τα χέρια του πέρασαν πολλά λεφτά. Η πιάτσα λέει ότι ήταν ανοιχτοχέρης· έως αδιάφορος για το χρήμα. Αυτό που σήμερα λέμε… large. Γι’ αυτήν την… αρχοντιά του απέκτησε και το προσωνύμιο «πρίγκιπας». Οπως αποδείχτηκε τις τελευταίες ημέρες, ο Τόλης σε μερικά πράγματα είναι σαν τους… κοινούς θνητούς, δηλαδή τους υπόλοιπους νεοέλληνες. Οι σχέσεις του με την εφορία είναι περίπου ανύπαρκτες.



Εγχώριο Χόλιγουντ



Το 1940 η Ελλάδα -ακόμη και χωρίς να το ξέρει- προοριζόταν να ζήσει μια από τις πιο δύσκολες και σκληρές δεκαετίες της σύγχρονης ιστορίας της. Τα επόμενα χρόνια ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, η Κατοχή και ο Εμφύλιος ρήμαξαν μια ήδη προβληματική χώρα και βύθισαν τους ανθρώπους στη θλίψη και τη δυστυχία. Οι δεκαετίες του 1950 και του 1960 θα μπορούσαν να είναι περίοδος ανασυγκρότησης και ανάπτυξης, όπως συνέβη στην υπόλοιπη Ευρώπη. Αντ’ αυτού η οικονομική αποικιοκρατία και η εσωτερική διχόνοια οδήγησαν πολλές χιλιάδες Ελληνες στην ξενιτιά. Οσοι έμειναν προσπαθούσαν να τη… βγάλουν με καμιά αντιπαροχή, αλλά και οικόπεδα με δόσεις. Επειδή όμως η φτώχεια θέλει καλοπέραση, το εγχώριο σταρ σίστεμ αναπτύχθηκε κατά τα πρότυπα του Χόλιγουντ, προσαρμοσμένο στις δυνατότητες των… Βαλκανίων. Κάπως έτσι ξεπετάχτηκε στο προσκήνιο ο «ποιος, ποιος, ποιος / ο Τόλης ο Θεός». Ο πατέρας του ήταν μεγαλέμπορος φρούτων και λαχανικών, και ήθελε οπωσδήποτε αγόρι που θα συνέχιζε την επιχείρηση. Εκανε 11 κορίτσια, αλλά δεν πτοήθηκε. Το 12ο ήταν αγόρι. Ο Απόστολος γεννήθηκε στις 26 Ιουλίου 1940 στην Κοκκινιά του Πειραιά και μεγαλώνοντας έδειξε ότι τον τραβούσε το σινεμά, το τραγούδι, ο χορός και γενικότερα η καλλιτεχνία και όχι το εμπόριο. Το 1958 βγήκε στο θέατρο και το 1963 στο σινεμά. Λίγο αργότερα ξεκίνησε να τραγουδάει και το 1968 εκτινάχθηκε στο στερέωμα με το τραγούδια «Αγωνία» του Γιώργου Ζαμπέτα. Η ένρινη εκδοχή του ελαφρολαϊκού και του λαϊκότροπου τραγουδιού γνώρισε στο πρόσωπό του την πλήρη, την απόλυτη δικαίωση. Ταυτόχρονα, ο Βοσκόπουλος, ο οποίος έγραψε και ο ίδιος μερικά πολύ γνωστά τραγούδια για τον εαυτό του αλλά και για κάποιους συναδέλφους του, εξελίχθηκε σε άρχοντα των κοσμικών κέντρων και της πίστας. Τα φώτα της νύχτας τον φώτισαν κι αυτός δεν αρνήθηκε το ρόλο του… Μεσσία. Οπως προσφυώς έχει γραφτεί, αν ο Καζαντζίδης τραγουδούσε για την ξενιτιά και ο Ξανθόπουλος για την προσφυγιά, ο Τόλης τραγουδούσε για τον έρωτα, για τις γυναίκες και τους άνδρες που έλιωναν από… καψούρα. Και πάντα στα πρώτα τραπέζια των κέντρων που τραγουδούσε φιγουράριζαν γνωστά ονόματα της επιχειρηματικής ζωής της χώρας.



Χρήμα κι έρωτες

Κάπου μέσα σ' όλα αυτά το χρήμα κινήθηκε με ιλιγγιώδεις ρυθμούς। Οι φίλοι του Τόλη Βοσκόπουλου επιμένουν ότι ο ίδιος δεν είχε καμία σχέση μαζί του. Τα παντελόνια του -λένε- δεν είχαν τσέπες, διότι δεν κουβαλούσε ποτέ μαζί του λεφτά, ενώ -λένε επίσης οι ίδιοι- δεν έχει μπει ποτέ σε τράπεζα. Οση αλήθεια και όσα παραμύθια κι αν κρύβονται σε αυτές τις ιστορίες, το βέβαιον είναι ότι ο Βοσκόπουλος υπήρξε ακριβοπληρωμένος τραγουδιστής, και μάλιστα σε μια εποχή που η σχέση των ανθρώπων της νύχτας, των κέντρων και του τραγουδιού με την εφορία ήταν ανύπαρκτη. Τα τεράστια νυχτοκάματα άλλαζαν χέρια χωρίς παραστατικά και η χλιδάτη ζωή θεωρούνταν δικαίωμα για έναν τραγουδιστή, ακόμη κι αν αυτός δε δούλευε επί μακρόν. Για τον Βοσκόπουλο ήταν επίσης η εποχή των μεγάλων, ιλουστρασιόν και μυθιστορηματικών ερώτων, μεταξύ άλλων με τη Δούκισσα και τη Ζωή Λάσκαρη, για την οποία έγραψε το τραγούδι «Ξανθή, αγαπημένη Παναγιά», που ερμήνευσε στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης το 1972, σε μία βραδιά που ο ίδιος δε θέλει να θυμάται. Ανάμεσα στους έρωτες το κάδρο της προσωπικής του ζωής συμπληρώνουν και τέσσερις γάμοι: Ο πρώτος -από το 1960 μέχρι το 1965- με την ηθοποιό Στέλλα Στρατηγού. Από το 1973 μέχρι το 1981 με τη Μαρινέλα. Από το 1990 μέχρι το 1995 με την Τζούλια Παπαδημητρίου, με την οποία απέκτησε μια κόρη, την πατρότητα της οποίας ο ίδιος αμφισβητεί τα τελευταία χρόνια. Αυτή υπήρξε από φορολογική άποψη η μοιραία σχέση της ζωής του. Αφενός οι καταγγελίες της συζύγου του στην εφορία για τις αμοιβές του και αφετέρου το γεγονός ότι ο ίδιος διεκδίκησε από την Τζούλια 11 δισ. δραχμές «άνοιξαν» τα μάτια των εφοριακών, οι οποίοι του καταλόγισαν φόρους, πρόστιμα, «καπέλα» κ.λπ. Κάπως έτσι, από το 1993 μέχρι σήμερα η οφειλή διογκώθηκε στα 5,5 εκατ. ευρώ, τα ακίνητα που του ανήκαν προσημειώθηκαν και φτάσαμε στην αποκάλυψη της πολύκροτης από φορολογική άποψη υπόθεσης. Από το καλοκαίρι του 1996 είναι παντρεμένος με την Αντζελα Γκερέκου, την ηθοποιό και πολιτικό που ως φαίνεται είναι η πρώτη που «πληρώνει» τις αμαρτίες του Τόλη. Μέχρι σήμερα ο «πρίγκιπας» είχε να υπερηφανεύεται πως σε κάθε χωρισμό έφευγε «μ’ ένα σακάκι» και ξεκινούσε πάντα απ’ την αρχή.



Αυτά τα ολίγα για τον Τ.Β.

Κυριακή 23 Μαΐου 2010

Ο ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ και οι Φωτογραφίες ....


Ο Μάνος Χατζιδάκις εκτός από σπουδαίος μουσικός και άνθρωπος του πνεύματος γενικότερα είχε, από ότι φαίνεται, ιδιαίτερη αδυναμία στς φωτογραφίες. Του άρεσε να τον φωτογραφίζουν και να φωτογραφίζει και, άν και με δυσκολία θα λέγαμε ότι είναι όμορφος, αμέτρητες φωτογραφίες του ίπτανται στο διαδύκτιο δείτε μερικές:











χωρίς πολλά σχόλια δείτε και αρκετές ακόμα... που λίγο λίγο θα ανεβαίνουν...